20 czerwca 2025 wybraliśmy się na pełną atrakcji wycieczkę do Bielska-Białej.
Pierwszym punktem naszego wyjazdu było Interaktywne Centrum Bajki i Animacji mieszczące się przy Studiu Filmów Rysunkowych. To miejsce, to prawdziwa gratka dla miłośników klasycznych polskich bajek. Mieliśmy okazję poznać historię powstawania takich postaci jak Reksio, czy Bolek i Lolek. Dzięki interaktywnym ekspozycjom sami spróbowaliśmy naszych sił w animacji i poznaliśmy kulisy pracy animatorów. Była to fascynująca podróż w świat dziecięcej wyobraźni.
Następnie udaliśmy się na spacer po centrum Bielska-Białej, gdzie mogliśmy podziwiać piękną secesyjną architekturę miasta, odwiedzić urokliwy rynek i napić się kawy w jednej z klimatycznych kawiarenek. Przewodnik opowiedział nam o historii miasta, które często nazywane jest „Małym Wiedniem” ze względu na swoją zabudowę i atmosferę.
Następnie przyszedł czas na górską przygodę. Wjechaliśmy kolejką gondolową na Szyndzielnię, skąd rozciągał się przepiękny widok na panoramę miasta i Beskidów. Udaliśmy się na pieszą wędrówkę do schroniska na Szyndzielni. Trasa była łagodna, a po drodze mogliśmy podziwiać przyrodę i oddychać świeżym górskim powietrzem. Po odpoczynku w schronisku kolejna wędrówka i kończący naszą górską przygodę zjazd kolejką do doliny.
Wycieczka do Bielska-Białej była nie tylko okazją do poznania uroków tego miasta, ale też chwilą relaksu w otoczeniu przyrody.
16 czerwca 2025 odbyło się zakończenie XVIII roku akademickiego 2024/2025. Był to dzień to dla nas wyjątkowy – pełen wzruszeń, dumy i refleksji nad tym, co udało się wspólnie osiągnąć. Uroczystość swoją obecnością zaszczycili:
przedstawiciele władz samorządowych – z Burmistrzem Miasta Tarnowskie Góry Arkadiuszem Czechem i Przewodniczącym Rady Miejskiej Tomaszem Olszewskim ; Starostą Powiatu Tarnogórskiego Adamem Chmielem oraz wicestarostą Anną Kubica
przedstawiciele instytucji kultury z dyrektorką Tarnogórskiego Centrum Kultury Anną Gołkowską,
przedstawiciele środowisk senioralnych z Zuzanną Geilke- ekspertem d/s polityki senioralnej przy Wojewodzie Śląskim oraz Adamem Tiszlerem – przewodniczącym Tarnogórskiej Rady Seniorów, Janem Baronem – przewodniczącym zarządu piekarskiego UTW
nauczyciele, instruktorzy , starostowie prowadzący i organizujący zajęcia dydaktyczne,
Wy, Drodzy Słuchacze, bez których ten rok nie miałby sensu!
Zaproszeni goście w swoich wypowiedziach życzyli nam dalszych osiągnięć edukacyjnych, wytrwałości w dążeniu do samorozwoju, wielu inspiracji oraz niegasnącej pasji do nauki i aktywnego życia. Listy gratulacyjne przesłali nam także Tomasz Głogowski – poseł RP oraz Anna Jaśkowska – Pełnomocnik Wojewody Śląskiego ds. Polityk Senioralnej.
Jak co roku, nasi zdolni słuchacze przygotowali specjalny program artystyczny, który jest wyrazem ich pasji, zaangażowania i twórczej energii. Na scenie zobaczyliśmy występy:
– grupy teatralnej w spektaklu „Sympatia w każdym wieku” w reżyserii Henryki Borkowskiej-Szmatloch
– grupy wokalnej „Forever Young” prowadzonej przez Ilonę Żerko
– zespołu tanecznego „Frajda” w choreografii Anny Kępczyńskiej
– zespołu tanecznego „Sie chce” w choreografii Marzeny Kobryń
– zespołu wokalnego „a-gie” pod dyrekcją Izabeli Lysik-Różańskiej
Występy spotkały się z entuzjastycznym przyjęciem zgromadzonych i stworzyły wyjątkową atmosferę wspólnego świętowania końca roku akademickiego.
W części oficjalnej prezes UTW Magdalena Latacz dokonała podsumowania minionego roku , podkreślając , że był to czas intensywnej nauki, wspólnych działań i wielu niezapomnianych chwil. Podziękowała nauczycielom, instruktorom, starostom grup oraz członkom angażujących się w działalność stowarzyszenia.
Zaznaczyła, że szczególne miejsce w tym roku zajmował projekt mobilnościowy w ramach przyznanej Akredytacji Erasmus w sektorze Edukacja Dorosłych. Uczestnicy projektu podzielili się swoimi wrażeniami, zdobytym doświadczeniem oraz refleksjami z międzynarodowych spotkań edukacyjnych.W ich relacjach nie brakowało emocji i dumy – z tego, że jako seniorzy aktywnie uczestniczą w życiu społecznym i międzynarodowym, pokazując, że na naukę i współpracę nigdy nie jest za późno.
Uroczystość zakończył występ zespołu wokalnego”a-gie” , który porwał publiczność pięknymi pieśniami a ich występ został nagrodzony gromkimi brawami i owacyjnie wymuszonym bisem.
Przed nami wakacje – do zobaczenia w październiku.
14 czerwca 2025 nasza grupa taneczna SIE CHCE wzięła udział w ogólnopolskim przeglądzie zespołów w kategorii dorosłych i seniorów w ramach wydarzenia „Dni Tańca 2025” w Wadowickim Centrum Kultury.
Grupa zaprezentowała taniec w choreografii Marzeny Kobryń, który spotkał się z niezwykle ciepłym przyjęciem zarówno publiczności, jak i jurorów. Występ został podwójnie nagrodzony – grupa taneczna SIE CHCE otrzymała pierwszą nagrodę zarówno od Jury Młodych, jak i Jury Konkursowego.
38 brydżystów ze śląskich Uniwersytetów Trzeciego Wieku zawitało do Tarnowskich Gór, aby wziąć udział w Turnieju Brydża Sportowego o Puchar Starosty Tarnogórskiego .
Zmagania brydżystów odbywały się pod okiem sędziego Andrzeja Maszczyszyna. Zwycięzcami zostali:
1 miejsce ex aequo Marek Bieniecki i Katarzyna Knoll z UTW Gliwicach oraz para z naszego UTW Zofia Kubik i Aleksander Kubik,
3 miejsce Jadwiga Nachajska -Wicher z UTW Pszczyna
4 miejsce para z naszego UTW Bogusław Chełstowski i Jan Marulewski
Drużynowo 1 miejsce zdobyli brydżyści z naszego uniwersytetu i oni zdobyli Puchar Starosty Powiatu Tarnogórskiego. Puchar został wręczony przez Starostę Adama Chmiela i Wicestarostę Annę Kubicę podczas uroczystego zakończenia roku akademickiego 2024/2025
Zwycięzcom gratulujemy!!!
Zadanie zostało dofinansowane ze środków Powiatu Tarnogórskiego
Zanim uczestnicy grupowej mobilności pn.„Słuchacze UTW w Tarnowskich Górach poznają swoich czeskich sąsiadów i ich ofertę edukacyjną” wyruszyli do Czech przeszli starannie zaplanowany proces przygotowawczych spotkań , który miał na celu nie tylko ułatwienie logistyczne wyjazdu, ale też zwiększenie jego wartości edukacyjnej i kulturowej.
Zorganizowano kilka spotkań informacyjnych, podczas których omówiono cele mobilności, program pobytu oraz kwestie logistyczne. Uczestnicy wzięli udział także w spotkaniach wprowadzających w kulturę Czech – poznali podstawowe fakty historyczne, zwyczaje oraz najważniejsze informacje o regionie Moraw. Oprócz tego brali także udział w spotkaniach językowych z języka angielskiego , skupiające się na codziennych zwrotach i przydatnych słowach w hotelu, sklepach, restauracjach , u lekarza, na dworcu.
Podczas przygotowań pedagogicznych słuchacze rozwijali postawy otwartości, tolerancji i ciekawości wobec innych kultur oraz umocnili swoje kompetencje społeczne i komunikacyjne.
Tak przygotowani wyruszyli do Czech do miasta Uherske Hradiste . Organizacją przyjmującą był Univerzita Palackeho v Olomouc.
Na miejscu zostaliśmy przywitani przez przedstawiciela organizacji przyjmującej Panią Violettę Marciniak .
W pierwszym dniu mobilności pokrótce zwiedzaliśmy miasto Uherske Hradiste. To królewskie miasto zostało założone w 1257 roku przez króla Przemysława OttokaraII jako twierdza chroniąca południowo i wschodnią granicę królestwa przed najazdami obcych wojsk.
Miasto to zdobyło w 2011 roku tytuł historycznego miasta za wzorcową ochronę zabytków.
Zwiedziliśmy ;
Kaplicę św Sebastiana, która została zbudowana przez załogę cesarską jako wyraz wdzięczności za zażegnanie epidemii dżumy,
Barokowy Kościół parafialny św Franciszka Ksawerego . Obok kościoła wzniesiono gimnazjum jezuickie z salą teatralną i koncertową.Obiekt ten nazwano Redutą. Ciekawostką jest stojąca na dziedzińcu fontanna Otmara Olivy i Petra Novaka, z której środka wyrasta drzewo z brązu polewane wodą ze źródła.
Kolumnę z figurą św Floriana postawioną jak podziękowanie za uratowanie miasta z pruskiej niewoli.
Zwiedzanie królewskiego miasta Uherské Hradiště zrobiło na nas ogromne wrażenie. Dla wielu była to pierwsza wizyta w tej części Moraw, a atmosfera miasta – łącząca historię z gościnnością – zapadła głęboko w pamięć. Nie wiedzieliśmy , że tak niedaleko od nas znajduje się miejsce o tak bogatej historii i pięknej architekturze.
Uczestnicy zachwyceni byli również czystością miasta, zadbanymi placami i życzliwością mieszkańców.
3 czerwca 2025
Zwiedzanie Slovácké muzeum
Muzeum Słowackie w Uherské Hradiště (Slovácké muzeum) to prawdziwa skarbnica wiedzy o regionie Slovácko — bardzo barwnej i kulturowo bogatej części południowo-wschodnich Moraw. Główna siedziba Slováckiego Muzeum w Uherské Hradiště znajduje się w malowniczym parku Smetanovy sady, co czyni ją wyjątkowym miejscem do zwiedzania. Budynek muzeum, zaprojektowany przez znanego architekta Bohuslava Fuchsa, jest nie tylko centrum kulturalnym, ale także architektoniczną perełką regionu .Oto kilka ciekawych rzeczy, które tam zobaczyliśmy:
1. Sztuka ludowa i tradycje
Barwne stroje ludowe (kroje, hafty, czepce — prawdziwe arcydzieła rzemiosła).
Tradycyjne instrumenty muzyczne (np. cimbal, fujary).
Wystawy pokazujące życie na tym terenie od prehistorii przez epokę brązu po czasy wielkomorawskie.
Znaleziska z wykopalisk, np. biżuteria, ceramika, broń.
4. Winiarstwo
Region Slovácko słynie z wina — ekspozycja poświęcona winiarskim tradycjom, piwnicom i festiwalom win.
Muzeum organizuje także ciekawe wystawy czasowe, np. o sztuce współczesnej, fotografii, czy lokalnych artystach.
Muzeum jest położone w parku, przez co zwiedzanie staje się jeszcze przyjemniejsze, łącząc kulturę z relaksem na świeżym powietrzu.
Wizyta w muzeum pozwoliła na głębsze zrozumienie historii, tradycji oraz codziennego życia lokalnej społeczności a także ukazała różnorodność kulturową Moraw oraz ich znaczenie w kontekście tożsamości regionalnej.
Popołudnie nad Jeziorem Štěrkowym
Popołudnie spędziliśmy nad spokojnym Jeziorem Štěrkowym w Ostrožskiej Nové Vsi. Czas jakby zwolnił – wokół tylko szum liści, śpiew ptaków i delikatny plusk wody.
Po krótkim odpoczynku na brzegu wybraliśmy się na długi spacer wokół jeziora. Ścieżki prowadziły przez lasy, wzdłuż linii brzegowej i wśród pachnących łąk. Co jakiś czas zatrzymywaliśmy się, by podziwiać widoki – czysta tafla wody odbijająca niebo. Był to czas bezpośredniego kontaktu z przyrodą, ale także momentem refleksji i integracji uczestników projektu. Wspólne doświadczenie piękna krajobrazu sprzyjało budowaniu relacji między uczestnikami, a także wzmacnianiu świadomości ekologicznej i odpowiedzialności za środowisko naturalne.
To był czas pełen ciszy, prostoty i kontaktu z naturą. Idealna chwila na złapanie oddechu – i na złapanie dystansu do codzienności.
4 czerwca 2025
Czekaliśmy na ten dzień. Byliśmy pełni niepewności czy szybko uda się nam nawiązać kontakt z czeskimi seniorami. Pierwsze zetknięcie przełamało wszystkie lody- poczuliśmy atmosferę serdeczności i wzajemnej ciekawości siebie. A komunikowaliśmy się w języku polskim, czeskim i angielskim.
Czescy seniorzy to grupa słuchaczy UTW uczących się w strukturach UniwersytetuPalackiego w Ołomuńcu , który jest najstarszym uniwersytetem na Morawach i drugim pod względem starszeństwa w całych Czechach.
Najpierw wzajemnie ustaliliśmy zasady naszej współpracy czyli wzajemny szacunek i otwartość na różnice kulturowe, wspólne cele edukacyjne, wspólne działania i współpraca w grupach .
Zarówno my , jak i Czesi pokazali swoją działalność wykorzystując do tego przygotowane prezentacje. Działalność czeskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku jest nieco inaczej zorganizowana niż polskiego. Jest to rodzaj studiów podyplomowych zwieńczonych samodzielnie napisaną pracą .
A potem przyszedł czas na przestawienie się poszczególnych członków spotkania . Było to w formie wspólnych zabaw, powitań , tańców, malowania puzzli i obrazków , na których uwieczniliśmy nasze emocje i wspomnienia. Wszyscy wykazaliśmy się dużą kreatywnością .
Swoje samopoczucie fizyczne i psychiczne poprawialiśmy podczas zajęć yogi. Te ćwiczenia sprzyjały także pełnej relaksacji. A wieczorem brataliśmy się z czeskimi seniorami częstując ich śląskimi smakołykami , tańcząc poloneza i polkę, śpiewając Sto lat po polsku i czesku. Nazwaliśmy to wydarzenie ” Wspólne Świętowanie Tradycji”
5 czerwca 2025
Dziś przywitało nas słonko, które naładowało i dodało energii na cały dzień.
Motto porannego dnia to „Sport to zdrowie” . Kwiecista łąka w parku zapraszała na zajęcia yogi a o tym, że aktywność fizyczna wpływa na nasze zdrowie nie trzeba nas było przekonywać. Lucja – przedstawicielka ołomunieckiego uniwersytetu potwierdziła to omawiając jakie są przyczyny i zagrożenia braku aktywności fizycznej.
Potem czekała nas uczta duchowa w postaci wykładu dr Blanki Rasticowej o historii królewskiego miasta Uherskie Hradiste. Pani dr Rasticowa to człowiek o ogromnej wiedzy i głębokiej pasji do historii – zabrała nas w fascynującą podróż przez dzieje tego morawskiego miasta, ukazując nie tylko jego znaczenie strategiczne, ale także kulturowe i społeczne przemiany na przestrzeni wieków. A to co usłyszeliśmy mogliśmy naocznie zobaczyć podczas spaceru po mieście .
Dzień zakończyliśmy w najstarszej winiarni miasta, gdzie właściciel z pasją snuł opowieści o winie, ziemi i tradycji zaklętej w każdej butelce. A przy winie, śpiewom polskim i czeskim nie było końca . A ciepły wieczór temu sprzyjał…..
6 czerwca 2025
Ostatni dzień naszego pobytu w ramach grupowej mobilności osób uczących się był pełen emocji, refleksji i wyjątkowej atmosfery, którą trudno będzie zapomnieć. Od samego rana towarzyszyło nam poczucie, że kończy się coś ważnego, ale też inspirującego.
Dzień rozpoczęliśmy spokojnie i z uważnością – zajęciami z jogi, które pomogły nam wyciszyć umysł i skupić się na “tu i teraz”.
Następnie wzięliśmy udział w zajęciach z muzykoterapii, które były wyjątkowym doświadczeniem. Wspólne tworzenie dźwięków, słuchanie relaksacyjnych melodii i praca z instrumentami pomogły nam wyrazić emocje, jakie towarzyszyły nam w związku z końcem projektu.
Kulminacyjnym momentem dnia było podsumowanie mobilności , wręczenie certyfikatów oraz pożegnanie z czeską grupą. W atmosferze wzruszeń, uścisków i wspólnych zdjęć podziękowaliśmy sobie nawzajem za spędzony razem czas, inspirujące rozmowy i cenną wymianę doświadczeń. Nie zabrakło symbolicznych podziękowań – drobnych upominków, ciepłych słów i wspomnień, które zostaną z nami na długo.
Choć z żalem opuszczamy Czechy, jesteśmy wdzięczni za każdy dzień spędzony w tym projekcie. Wyjeżdżamy z nową energią, motywacją i nadzieją na dalszą współpracę międzynarodową.
7 czerwca 2025
I to już koniec….
Dzięki Erasmusowi staliśmy się częścią globalnej wspólnoty. Teraz, gdy ta podróż dobiegła końca, to już nie tylko pożegnanie – to obietnica nowych spotkań i nowych możliwości.
W czwartkowe popołudnie w Miejskiej Bibliotece Publicznej W Tarnowskich Górach odbyło się kolejne spotkanie podróżnicze. Tym razem gościem był dr Antoni Winiarski – emerytowany nauczyciel akademicki, pasjonat podróży, który zabrał uczestników w fascynującą podróż po stolicach krajów nadbałtyckich: Helsinkach, Tallinie, Rydze i Wilnie. Spotkanie było nie tylko geograficzną wędrówką, ale także spojrzeniem na historię i tożsamość tych miejsc. Dr Winiarski w barwny sposób opowiadał o kształtowaniu się terenów przybałtyckich oraz o ludziach, którzy na przestrzeni wieków osiedlali się w tych rejonach, tworząc ich dzisiejszy, niezwykle zróżnicowany kulturowo charakter. Dużą uwagę poświęcił architekturze. Uczestnicy spotkania mogli usłyszeć wiele ciekawostek o wyjątkowych budowlach i obiektach m. in. o modernistycznych bibliotekach, zabytkowych dworcach, czy gotyckich i barokowych perełkach Wilna. Nie zabrakło także refleksji nad rolą pomników, które zdobią miejskie przestrzenie i przypominają o ważnych postaciach historycznych. Całość prezentacji była ilustrowana zdjęciami z podróży prelegenta, co dodatkowo wzbogaciło przekaz i pozwoliło słuchaczom niemal przenieść się do opisywanych miejsc.
Dzięki pasji i erudycji dr Winiarskiego popołudnie upłynęło w niezwykle inspirującej atmosferze.
27 maja 2025 w Katowicach w Sali Sejmiku Śląskiego odbyło się I Forum Śląskich Uniwersytetów Trzeciego Wieku zorganizowane w ramach obchodów 50-lecia Uniwersytetów Trzeciego Wieku w Polsce. W wydarzeniu udział wzięli przedstawiciele UTW działających na Śląsku, przedstawiciele Federacji Stowarzyszeń UTW, minister d.s. polityki senioralnej, dyrektor ROPS, posłowie i senatorowie oraz Marszałek województwa śląskiego Wojciech Saługa. Forum było nie tylko okazją do refleksji nad historią i przyszłością UTW, ale przede wszystkim spotkaniem środowisk zaangażowanych w rozwój edukacji i aktywizacji osób starszych w regionie.
Z dumą informujemy, że w Forum uczestniczyły Magdalena Latacz i Barbara Holy – prezes i viceprezes naszego stowarzyszenia. Marszałek województwa śląskiego złożył podziękowania wszystkim osobom zaangażowanym w działalność na rzecz seniorów, w tym także naszej prezes Magdalenie Latacz. Serdecznie gratulujemy i dziękujemy za zaangażowanie.
Pani Beata Kiszel, dyrektor Muzeum w Tarnowskich Górach, rozpoczęła wykład od uporządkowania podstawowych informacji, które często bywają mylone w kulturze popularnej. Wielu słuchaczy było przekonanych, że usłyszy o świętym Antonim z Padwy – patronie rzeczy zagubionych. Celowo w zapowiedzi spotkania nie podano, że bohaterem będzie św. Antoni Pustelnik. Introdukcją, stanowiącą punkt odniesienia dla głównego tematu, był obraz Objawienie Dzieciątka Jezus i św. Antoniego z Padwy autorstwa Bartolomé Estebana Murilla.
Po krótkim zarysie biografii św. Antoniego Pustelnika omówiono kluczowe atrybuty ikonologiczne, pozwalające na jego identyfikację w sztuce: literę tau, laskę w kształcie litery T, świnię (symbol pokusy cielesnej, a zarazem atrybut szpitalników antonitów), dzwonek (odpędzający demony) oraz otwartą księgę. Znaczną część wykładu poświęcono interpretacjom motywu kuszenia świętego Antoniego. Analizie poddano m.in. Kuszenie św. Antoniego Lelio Orsiego – dzieło o kompozycji dynamicznej, w którym święty zostaje otoczony przez złowrogie postacie w scenerii pełnej mroku i niepokoju. Omówiono również Tryptyk Kuszenie św. Antoniego Hieronima Boscha – jedno z najważniejszych dzieł późnośredniowiecznych, pełne groteskowych postaci i zagadkowych scen. Wykładowczyni wskazała, że w tryptyku Boscha demony stanowią nie tylko personifikację grzechów, lecz także metaforę chaosu i braku duchowej harmonii. Zwróciła również uwagę, że działający w różnych okresach artyści: Jan Brueghel, Salvator Rosa, Francisco Goya czy Salvador Dalí, reinterpretowali temat zgodnie z duchem swojej epoki. Szczególną uwagę prelegentka zwróciła na surrealistyczne ujęcie Salvadora Dalego, w którym demony przyjmują formy powykręcanych, nierealnych konstrukcji, symbolizujących siłę podświadomości oraz irracjonalnych lęków.
W zakończeniu wykładu zaprezentowała Kuszenie św. Antoniego Davida Teniersa Młodszego – dzieło znajdujące się w zbiorach muzeum w Tarnowskich Górach. Malarz flamandzki ukazał świętego jako postać pogrążoną w modlitwie, otoczoną przez bogatą symbolikę i liczne pokusy – zarówno materialne, jak i duchowe.
Wykład okazał się cennym źródłem wiedzy i refleksji dla słuchaczy Uniwersytetu Trzeciego Wieku. Pozwolił także na głębsze zrozumienie, jak na przestrzeni wieków ewoluowało wyobrażenie świętości i duchowej walki w sztuce europejskiej.
23 maja 2025 udaliśmy się na wycieczkę do dwóch wyjątkowych miejsc woj. opolskiego: do Mosznej i na Górę Św. Anny. Wyjazd był doskonałą okazją do odkrywania uroków tego regionu.
Pierwszym punktem programu było zwiedzanie pałacu Tiele – Winclerów w Mosznej znanego ze swej imponującej architektury przypominającej zamki z bajek. Mieliśmy okazję zobaczyć wnętrze pałacu oraz poznać historię rodu Tiele – Winclerów .
Po zwiedzaniu przyszedł czas na spacer po rozległym parku. Park tonął w kwiatach starych rozłożystych azalii i rododendronów, które dodawały temu miejscu niezwykłego uroku.
Kolejnym etapem wycieczki była Góra Św. Anny – ważne miejsce pielgrzymkowe, miejsce o dużym znaczeniu historycznym. Odwiedziliśmy Sanktuarium Św. Anny, wysłuchaliśmy opowieści o jego historii przedstawionej przez franciszkanina, który z pasją przybliżył nam dzieje tego wyjątkowego miejsca. Odwiedziliśmy Pomnik Czynu Powstańczego upamiętniający bohaterstwo powstańców śląskich oraz monumentalny amfiteatr wykuty w kamieniu w okresie międzywojennym. Amfiteatr robi niesamowite wrażenie swoją wielkością i surowym pięknem.
Dwa miejsca, dwa różne oblicza historii i kultury, to dowód na to, że warto odwiedzać takie perełki. Każdy kamień na Górze Świętej Anny i każda wieżyczka pałacu w Mosznej miały coś do opowiedzenia, a my … słuchaliśmy z zachwytem.
Zakończyły się spotkania przygotowujące kolejną grupę do uczestnictwa w zagranicznym kursie „Grywalizacja – uczenie się osób dorosłych oparte na grach”. Kurs jest jednym z działań pierwszego projektu mobilnościowego o nr 2024-1-PL01-KA121-ADU-000208019 w ramach przyznanej Akredytacji Erasmus w sektorze Edukacja Dorosłych.
Kurs odbywa się w Grecji , na Peloponezie w miejscowości Tolo. Uczestniczy w nim 10 członków naszego uniwersytetu reprezentujących kadrę edukacyjno – szkoleniową.
Zaczynamy relację z kolejnych dni kursu
Okiem reportera poznajemy stolicę Grecji- Ateny 18 maja 2025
Wylądowaliśmy 18 maja 2025 r. w Atenach. Grecja przywitała nas promieniami słońca.
Ateny to miasto, które znajduje się w południowej części Grecji, w regionie Attyka nad zatoką Sarońską, miasto o bogatej historii i niezwykłej kulturze.
Zwiedziliśmy Stadion panateński, który jest wielką dumą państwa. Jest to zdecydowanie ciekawe miejsce, które warto zobaczyć w Atenach.
Akropol to nie tylko wizytówka Grecji, ale także całej Europy. Należy do najstarszych i najsłynniejszych zabytków starożytnej Grecji i miejsce gdzie można zobaczyć Panteon.
Następnym miejscem, w którym się zapoznaliśmy był Gròb Nieznanego Żołnierza. Pomnik został poświęcony pamięci greckich żołnierzy poległych za ojczyznę. Znajduje się przed Parlamentem. Centralnym elementem jest płaskorzeźba leżącego hoplity. To miejsce pamięci i narodowej dumy.
Codziennym rytuałem przed grobem jest zmiana warty, ubrani w tradycyjne stroje ewzoni- elitarni członkowie Gwardii Prezydenckiej- wykonują powolne ruchy, które symbolizują szacunek i dyscyplinę.
Ostatnim punktem tego dnia był przyjazd nad Kanał Koryncki gdzie zaczęliśmy naszą przygodę z Peloponezem. Tam byliśmy świadkami widowiskowego skoku na bungee.
Z tego miejsca wyruszyliśmy do miejsca docelowego- TOLO, do hotelu Pitsakis
Okiem reportera – Tolo – 19 maja 2025 r.
Nasz pierwszy dzień szkolenia rozpoczęliśmy od spaceru po Tolo.
Oprowadzała nas po miasteczku przedstawicielka firmy White Blue Tour Service DMC Grece , Agnieszka.
W czasie dwugodzinnego zwiedzania przywitaliśmy się z morzem i poznaliśmy ciekawe i potrzebne nam w codziennym funkcjonowaniu miejsca miasteczka.
W siedzibie firmy KNOWLEDGE HEALTH & EDUCATION ( to organizacja przyjmująca) serdecznie przywitała nas, prowadząca zajęcia Żanna, która zaproponowała nam przed rozpoczęciem wiodącego tematu – „grywalizacja” zapoznanie się w języku greckim z podstawowymi zwrotami grzecznościowymi, liczebnikami i zwrotami niezbędnymi w codziennym życiu. Zajęcia te prowadził nauczyciel języka greckiego.
Po obiedzie tradycyjna grecka sjesta, a wieczorem integrowalismy się w miłej i przyjacielskiej atmosferze.
Okiem reportera – Tolo – 20 maja 2025 r.
Czy grywalizacja jest dla dorosłych?
„Grywalizacja” – ten intrygujący i wciąż nieco obco brzmiący termin – stał się dziś głównym tematem dnia. Już rano cała grupa w pełnym składzie udała się na plażową gimnastykę. Zajęcia ruchowe zostały wzbogacone o elementy grywalizacji – prosty, lecz pomysłowy mechanizm opracowany przez dwie koleżanki z grupy.
Przygotowały one puzzle składające się z fragmentów własnoręcznie namalowanych wcześniej obrazów. Po zakończonej gimnastyce, każdemu uczestnikowi wręczono jeden element układanki. Ustalono, że osoby, które zdobędą wszystkie dziewięć fragmentów i ułożą z nich kompletny obraz, otrzymają nagrodę.
Kto ostatecznie odniesie zwycięstwo i jakie będą efekty tej formy grywalizacji – poinformujemy pod koniec kursu.
Grywalizacja jako narzędzie edukacyjne
Temat grywalizacji kontynuowany był podczas czterogodzinnych zajęć prowadzonych przez przedstawiciela naszego zagranicznego partnera – firmy Knowledge Health & Education.
Na początku spotkania uczestnicy przeszli test osobowości Hipokratesa, który pozwolił przypisać ich do jednego z czterech typów temperamentu: choleryk, sangwinik, melancholik lub flegmatyk. Na podstawie wyników utworzono dwie grupy robocze.
Grywalizacja to coraz popularniejsza metoda w edukacji dorosłych, polegająca na wykorzystaniu elementów znanych z gier – takich jak punkty, poziomy, odznaki czy nagrody – w celu zwiększenia motywacji i zaangażowania. Stosuje się ją z powodzeniem m.in. w nauce, pracy i szkoleniach. Dzięki niej uczestnicy chętniej podejmują zadania, a wykonywane działania stają się bardziej atrakcyjne i skuteczne.
Aby jednak grywalizacja przynosiła realne efekty, musi mieć jasno określony cel. Zadania nie powinny być zbyt trudne – by nie zniechęcały – ani zbyt łatwe – by nie stały się nudne. Istotne są również: element wyzwania, radość z wykonywanej aktywności, zewnętrzna motywacja (np. nagrody, bonusy), a także możliwość rozwoju.
Psychologia motywacji – piramida Maslowa
Pod koniec zajęć omówiono piramidę potrzeb Maslowa – klasyczną koncepcję psychologiczną opisującą hierarchię ludzkich potrzeb. Teoria zakłada, że dopiero po zaspokojeniu potrzeb podstawowych (fizjologicznych, bezpieczeństwa, miłości i przynależności) człowiek zaczyna dążyć do spełnienia potrzeb wyższego rzędu, takich jak uznanie, szacunek i samorealizacja.
Najwyższy poziom tej hierarchii to właśnie potrzeba samorealizacji – dążenie do osobistego rozwoju, spełniania ambicji i wykorzystania pełni własnych możliwości. Teoria Maslowa została przyjęta z dużym zainteresowaniem i stanowiła punkt wyjścia do żywych dyskusji wśród uczestników.
Zarówno grywalizacja, jak i omawiane zagadnienia psychologiczne spotkały się z dużym zainteresowaniem. Uczestnicy aktywnie brali udział w zajęciach, dzieląc się swoimi doświadczeniami i przemyśleniami
Okiem reportera – Tolo – 21 maja 2025 r.
Dzień rozpoczęty . Najpierw rozgrzewka gimnastyczna a potem zajęcia.
Tematem dzisiejszego dnia była podróż po krajach Unii Europejskiej. Podróż ta odbywała się w kontekście mobilności edukacyjnej w ramach programu Erasmus+ dofinansowanego ze środków Unii Europejskiej. Poznawanie krajów Europy miało na celu nie tylko poszerzenie horyzontów kulturowych, ale także budowanie świadomości europejskiej i wzmacnianie współpracy międzynarodowej. Jest to także jeden ze sposobów na poszerzenie edukacji dorosłych, a także na promowanie wartości wspólnych dla Europy.
A jakimi sposobami odbywaliśmy tą podróż ?
Każdy z uczestników wylosował karteczkę z nazwą kraju i zaprezentował znane miejsca, obyczaje i podstawowe słownictwo danego kraju. Następnie stworzyliśmy w formie rysunkowej i pisemnej kartki, które wysłalibyśmy do rodziny i znajomych.
Kolejnym punktem zajęć był guiz z wiedzy o Unii Europejskiej. Odpowiadając na pytania zawarte w teście wykazaliśmy się doskonałą
wiedzą o Unii Europejskiej.
Poznawanie krajów odbyło się też w kontekście muzycznym . Słuchając muzyki musieliśmy odgadnąć z którego kraju pochodzi.
Wymienialiśmy się wiedzą, spostrzeżeniami o krajach, które zwiedziliśmy i doszliśmy do wspólnego wniosku, że podróże dają poczucie wspólnoty i odpowiedzialności za przyszłość naszej Europy.
W nagrodę otrzymaliśmy Paszport Podróżnika i Dyplom Obywatela Europy.
Popołudniowy czas wolny spędzaliśmy wg swoich upodobań. Helenka poświęciła ten czas malowaniu pozbieranych na plaży kamieni potwierdzając tym swoją kreatywną aktywność artystyczną.
Okiem reportera – Tolo – 22 maja 2025 r.
Dla niektórych uczestników kursu dzień rozpoczął się wyjątkowo wcześnie, bo plenerem fotograficznym poświęconym urokliwej scenerii wschodu słońca ( godz. 6.00) . W planie dnia nie mogło zabraknąć porannej gimnastyki, którą wszyscy zdążyli już bardzo polubić i w której z dużym entuzjazmem uczestniczą.
Ten dzień był nietypowy, bo zajęcia rozpoczęły się dopiero po południu i to w terenie a konkretnie w Nauplion.
Nauplion to urokliwe i romantyczne miasto położone na wschodnim wybrzeżu Peloponezu . Było pierwszą stolicą nowożytnego państwa greckiego. Po przybyciu na miejsce zwiedzaliśmy z przewodniczką miasteczko. To właśnie zabytki tego miasta zostały wykorzystane do gry miejskiej , jako praktycznego przykładu grywalizacji . I tak , przestrzeń miejska staje się planszą do gry, a uczestnicy podzieleni na dwie grupy rozwiązywali zadania , zdobywając przy tym punkty a na końcu czekały ich podsumowanie gry.
Grupy przyjęły nazwy : pierwsza to „Grupa na 102”, a druga „Poszukiwacze zaginionego szlaku”.
Gra polegała na tym, że każda drużyna otrzymała kartkę z dziesięcioma historycznymi miejscami, które należało odnaleźć i udokumentować zdjęciem z udziałem wszystkich członków drużyny. Na wykonanie tego zadania drużyny miały ściśle określony czas.
Po weryfikacji wykonanych przez drużyny zdjęć okazało się , że gra zakończyła się remisem. Zajęcia były bardzo inspirujące, a uczestnicy wykazali się ogromnym zaangażowaniem.
Okiem reportera – Tolo – 23-25 maja 2025 r.
Program Erasmus+ to nie tylko zdobywanie wiedzy ale również możliwość poznawania kultury i historii kraju goszczącego. Mieliśmy taką możliwość poprzez wycieczki, które zorganizował partner przyjmujący Knowledge Health & Education .
Statkiem popłynęliśmy na wyspę Hydra. Główną atrakcją wyspy jest urokliwe miasteczko, pełne eleganckich, historycznych rezydencji, zbudowanych wokół portu w kształcie podkowy. Co ciekawe, na Hydrze obowiązuje całkowity zakaz ruchu kołowego – nie znajdziemy tam samochodów, ani motocykli.
W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się na wyspie Spetses, słynącej z pięknych plaż, krystalicznie czystej wody i malowniczych krajobrazów. Wyjątkowym środkiem transportu są tam tradycyjne dorożki, które nadają miejscu niepowtarzalny klimat. Znajduje się tam również pomnik Laskaryny Boubouliny – bohaterki walki o niepodległość Grecji, jednej z nielicznych kobiet dowodzących flotą wojenną w XIX wieku.
Sobota i niedziela były dla nas czasem wolnym od zajęć więc wybraliśmy się na kolejną wycieczkę do Epidauros – jednego z najważniejszych miejsc kultu Asklepiosa, greckiego boga medycyny i uzdrowienia. Zwiedziliśmy Sanktuarium Asklepiosa, należące niegdyś do najważniejszych ośrodków religijnych starożytnej Grecji. Choć dziś pozostały z niego jedynie ruiny, nadal robi ogromne wrażenie. Tuż obok znajduje się monumentalny teatr, uznawany za jedno z najwybitniejszych osiągnięć antycznej architektury. Na własne uszy przekonaliśmy się o wyjątkowej akustyce tego miejsca – nawet najcichszy szept ze sceny docierał do ostatnich rzędów widowni.
Odwiedziliśmy również muzeum poświęcone starożytnej medycynie, gdzie mogliśmy zobaczyć, jak wyglądała opieka zdrowotna i praktyki lecznicze w dawnych czasach.
Kolejnym punktem programu były Mykeny – niegdyś najważniejsze miasto kultury egejskiej i znaczący ośrodek polityczny. Ogromne wrażenie zrobił na nas Grób Agamemnona, monumentalna budowla składająca się z długiego, otwartego korytarza (dromosu), imponującego wejścia, głównej komory przykrytej kopułą oraz przylegającego do niej mniejszego pomieszczenia. Sam grób znajduje się kilkaset metrów od cytadeli, do której weszliśmy przez słynną Bramę Lwów – najstarszy zachowany przykład rzeźby monumentalnej w Europie.
Wycieczka śladami starożytnych Greków wywarła na nas ogromne wrażenie i skłoniła do refleksji nad dziedzictwem kulturowym, jakie pozostawili po sobie mieszkańcy Hellady.
Na koniec odwiedziliśmy plantację aloesu, gdzie każdy z nas poczuł się jak w luksusowym spa. Mieliśmy okazję przetestować na własnej skórze kosmetyki wytwarzane na bazie tej rośliny, znanej ze swoich właściwości leczniczych i pielęgnacyjnych.
Okiem reportera – Tolo – 26 maja 2025 r.
Dzisiejsze warsztaty poświęcone były sztuce. Zostaliśmy podzieleni na dwie grupy, które łączył motyw przewodni. Grupa Poszukiwacze Zaginionego Szlaku wybrała motyw słońca, natomiast grupa Na 102 zainspirowała się krzewem bugenwilli. Zajęcia przyniosły nam wiele korzyści – rozwijały kreatywność, wzmacniały poczucie własnej wartości oraz pozwalały na wyrażenie emocji i empatii. Tworzenie w grupie okazało się skutecznym sposobem na wzbogacenie życia społecznego i emocjonalnego.
Na zakończenie wykonaliśmy zdjęcia naszych prac.
Okiem reportera – Tolo – 27 maja 2025 r.
Celem dzisiejszych zajęć było ćwiczenie umysłu śmiechem , integracja grupy wykorzystując do tego różnego rodzaju gry.
Utrzymany został podział na dwie, rywalizujące że sobą grupy. A zadnia były następujące :
1. Quiz na temat:”Tradycje, architektura i przyroda świata.”
Należało odpowiedzieć na 30 pytań np. jakim kraju znajduje się Stonehenge?
Mając do wyboru trzy odpowiedzi w Wielkiej Brytanii, Francji czy Irlandii.
2. Następna gra polegała na utworzeniu z rozsypanych wyrazów polskiego, znanego przysłowia
3. I Grupa miała wymyślić reklamę jakiegoś miejsca na świecie. Wybrała reklamę Tolo a grupa II wymyślić i przedstawić scenkę z życia codziennego . Przedstawiła scenkę pt. ” W kolejce do lekarza”.
4. Grupa I miała przedstawić różne emocje bez użycia słów (np. na rysunkach), a pozostali mieli odgadnąć jakie to są a były to radość, gniew itp.
Zadaniem grupy II było wymyślenie nowego słowa i przedstawienie jego definicji. Wymyślili słowo „grytownnacja „ – zdefiniowane jako wyraz pochodzenia greckiego i oznaczało ono gry miejskie popularne na Peloponezie szczególnie w Tolo,
5.Uczestnicy otrzymali tekst znanego powiedzenia i mieli go przedstawić ,wykorzystując do tego m.in gesty, mimikę w taki sposób, aby pozostali je odgadli. Były to powiedzenia ” mieć węża w kieszeni” , ” baba z wozu, koniom lżej” itd
6. Ostatnie zadanie to chóralne zaśpiewanie znanej piosenki. Tu wszyscy zaśpiewali naszą piosenkę o Erasmusie.
Rywalizacja obu grup zakończyła się remisem i Żanna – prowadząca zajęcia przyznała wszystkim uczestnikom trzy rodzaje medali:
-medale olimpijskie,
-mistrzowie uśmiechu,
-najlepsi strategowie.
Zajęcia dały nam wiedzę i potwierdzenie, że każda gra jest jakąś strategią. Mieliśmy też okazję pokazać swoje zdolności, możliwości i umiejętności.
Okiem reportera – Tolo- 28 maja 2025
Dzisiaj zaplanowano dla nas warsztaty z greckiej kuchni.
Przygotowano stanowiska pracy oraz odpowiednie stroje, byśmy mogli w pełni zanurzyć się w świat smaków.
Nasza przewodniczka po greckich tajnikach kulinarnych, Maryja, nauczyła nas przyrządzać trzy klasyczne potrawy: briam, sałatkę grecką oraz sos tzatziki. Odkryła przed nami wiele sekretów, dzięki którym te typowe dla Grecji dania zyskały wyjątkowy smak.
Przygotowane przez nas potrawy zostały podane na lunch. Oto przepisy na dania które przyrządziliśmy:
Briam: cukinia, bakłażan, ziemniaki, zielona pietruszka, przecier pomidorowy, passata, pieprz, sól, cukier i szczypta cynamonu. Ważne jest, aby dolać tyle wody, by przykryła warzywa, a następnie wszystko dokładnie wymieszać.
Sałatka grecka: pomidor, ogórek, zielona papryka, cebula, oliwki, ser feta, oregano i opcjonalnie sól.
Tzatziki: gęsty jogurt grecki, czosnek, starty na tarce ogórek (należy dokładnie odcisnąć z niego sok), ocet winny i olej słonecznikowy. Wszystkie składniki należy dokładnie wNa zakończenie dnia grecki instruktor Wasylis przygotował dla nas orzeźwiającą kawę frappe, którą musieliśmy zamówić w języku greckim , ćwicząc nasze umiejętności językowe . Do jej przygotowania użył kawy rozpuszczalnej, cukru, mleka i lodu. Kawę, wodę i cukier zmiksował, a następnie dodał mleko i lód.
W nagrodę za nasze zaangażowanie i pracę otrzymaliśmy piękne, kuchenne fartuchy.
Okiem reportera -Tolo- 29 maja 2025
Nasz pobyt w Tolo powoli dobiega końca. Nie przeszkodziło to jednak, by ostatni dzień zajęć spędzić niezwykle aktywnie. Wszyscy z niecierpliwością oczekiwaliśmy na zapowiedzianą dzień wcześniej niespodziankę, a naszą ciekawość wzmagała informacja, że na planowane zajęcia praktyczne z grywalizacji mamy być ubrani w długie spodnie i pełne buty.
Po porannej gimnastyce i śniadaniu wsiedliśmy do busa, z niecierpliwością oczekując na cel naszej podróży. Okazało się, że było nim greckie gospodarstwo agroturystyczne. Na miejscu przywitał nas serdecznie gospodarz oraz bardzo ciekawski osiołek. Zostaliśmy zaproszeni na mały poczęstunek, podczas którego nasz nowy, czworonożny znajomy próbował na własną rękę sprawdzić zawartość naszych toreb.
Następnie w towarzystwie gospodarza, jego psa, osiołka i dwóch kotów, zwiedziliśmy gospodarstwo. Zobaczyliśmy piękne pawie, hodowlę koni i inne zwierzęta gospodarskie. Z dużym zainteresowaniem oglądaliśmy także kwitnące drzewa granatu, dojrzewające figi oraz drzewa morwowe.
Po powrocie ze zwiedzania z niedowierzaniem ujrzeliśmy trzy osiodłane konie. Zaczęliśmy domyślać się, co nas czeka. Nasze przypuszczenia szybko się potwierdziły – oczekiwaną niespodzianką okazała się przejażdżka konna po okolicy. Dostarczyła nam ona niezapomnianych wrażeń i emocji. Celem tych zajęć było przełamywanie lęków barier i własnych ograniczeń. Cel został w pełni zrealizowany. Osoby uczestniczące w przejażdżce przełamały swój lęk przed pierwszą w życiu jazdą konną. Uwierzyły w swoje możliwości i podniosły swoją samoocenę. Dzień zakończyliśmy turniejem gier świetlicowych, podsumowując tym samym nasz pełen wrażeń pobyt.
Okiem reportera Tolo- 30 maja 2025
Dzisiejszy dzień był wolny od zajęć, ale to wcale nie znaczy, że próżnowaliśmy! Wykorzystaliśmy ten czas na uroczyste podsumowanie naszej dobrowolnej grywalizacji, którą rozpoczęliśmy jeszcze na początku kursu. Jej motywem przewodnim była poranna gimnastyka na plaży – zdrowy ruch w pięknych okolicznościach przyrody.
Pomysł, by dodać do codziennych ćwiczeń element rywalizacji i zabawy, okazał się strzałem w dziesiątkę. Z każdym dniem uczestnicy coraz chętniej ruszali o poranku, a energii przybywało wraz z promieniami słońca. Celem gry było: zintegrowanie grupy, podniesienie aktywności i sprawności fizycznej oraz czerpanie przyjemności z obcowania z naturą. Codzienne przebywanie na pięknej plaży i oglądanie wspaniałych widoków jeszcze bardziej uświadomiło nam, jak ważne jest zachowanie tego piękna dla przyszłych pokoleń i jak ważne w tym kontekście są działania proekologiczne.
Podczas dzisiejszego spotkania w hotelowej sali konferencyjnej nadszedł czas na wielki finał. Każdy z nas miał za zadanie przykleić na kartce fragmenty obrazka, który zbierał przez cały czas trwania gry. Efekt? Powstało dziesięć kompletnych obrazów, a więc… wszyscy zostali zwycięzcami! Taka gra to my rozumiemy!
Nasze cele – integracja grupy, podniesienie sprawności fizycznej oraz czerpanie radości z obcowania z naturą, promowanie wśród uczestników działań proekologicznych – zostały w pełni zrealizowane.
Nie zabrakło też nagród, przygotowanych przez pomysłodawców zabawy. Wieczorem natomiast wróciliśmy do korzeni – czyli do gier planszowych przywiezionych z Polski. Atmosfera zdrowej rywalizacji i śmiechu trwała do późnych godzin wieczornych. O tym , jak zakończył się nasz projekt będzie jutro, bo to nasz ostatni dzień w Tolo.
Zapraszamy do obejrzenia fotoreportażu dokumentującego to wydarzenie!
Okiem reportera – 31 maja 2025 r.
Zakończenie kursu „Grywalizacja – uczenie się dorosłych oparte na grach”
To nie był zwykły dzień. To był finał finałów! Dzisiaj, 31 maja 2025 roku, zakończyliśmy intensywną i bardzo emocjonującą przygodę z kursem „Grywalizacja – uczenie się dorosłych oparte na grach”. Od 19 maja działo się naprawdę sporo: gry, zadania, punkty, level-upy… i oczywiście masa śmiechu!
Podczas uroczystego zakończenia wręczono uczestnikom certyfikaty i dyplomy, a każdy z nich był niczym złoty medal za odwagę, wytrwałość i wiarę w moc gry. Nie tylko zdobyliśmy solidną porcję wiedzy o tym, jak używać metod grywalizacji w edukacji dorosłych, ale przede wszystkim odkryliśmy nowe pokłady motywacji i supermocy ukrytych głęboko w nas samych. Kurs przebiegał w atmosferze twórczej współpracy, wzajemnej inspiracji i pełnego zaangażowania ze strony wszystkich uczestników.
Zdobyta wiedza oraz doświadczenie z pewnością zaowocują w przyszłości.
Wierzymy, że zdobyte umiejętności pozwolą nam nie tylko jeszcze lepiej działać w naszym Uniwersytecie Trzeciego Wieku, ale też zarażać innych pasją do nauki. Bo grywalizacja to nie tylko punkty, ale przede wszystkim sens, cel, zabawa i radość z uczenia się.
A po części oficjalnej zostaliśmy zaproszeni na poczęstunek pysznym tortem, że przez chwilę zapomnieliśmy o certyfikatach, a skupiliśmy się na pytaniu: „Czy można powtórzyć ten kurs… tylko dla deseru?”
Jesteśmy gotowi, pełni zapału, pomysłów i z certyfikatem w dłoni . Ruszamy wdrażać grywalizację w działalność naszego stowarzyszenia. Level up zaliczony!
