Pan Franciszek żyje „z zegarkiem w ręku”, dla którego czas ma szczególne znaczenie i w sensie osobistym i zawodowym. Jest dokładny, precyzyjny, nie spowalnia pracy, ale też jej nie przyspiesza. Swój zawód dostał w spadku po ojcu i stał się mistrzem w tej dziedzinie a także przedstawicielem zawodu, który zanika. W stworzonym przez siebie muzeum podziwialiśmy wykonane przez niego zegary .Jednocześnie jest konstruktorem i zegarmistrzem w jednym. Do jego zakładu przyjeżdżają nie tylko klienci ale również inni zegarmistrzowie , którzy nie potrafią poradzić sobie z jakimś problemem. Nie fascynują go zegary nowoczesne , bo jak sam mówi „zegary powinny mieć duszę” Ubolewa nad tym , że nie będzie miał komu przekazać swojej wiedzy. Najważniejszy jest dla niego zegar ratuszowy w Tarnowskich Górach, który ma około 120 lat. Kiedyś go regularnie nakręcał i jak sam mówi, że fascynujące dla niego było wejście na strych , gdzie umieszczony jest zegar i przypatrywanie się jak jest skonstruowany
Kategoria: Relacje
24 lutego 2023
Wystawy „Witkacy +inspiracje” oraz „Wnętrza mieszkańskie „w Muzeum Historii Katowic
Wystawa „Witkacy+ inspiracje”
Na wystawie zobaczyliśmy 50 znakomitych portretów, pochodzących z dawnej kolekcji Teodora Białynickiego-Biruli, rysowanych przez Witkacego nie na zamówienie, a dla przyjaciół, z porywów serca i talentu. Dzieła te, do dziś znajdujące się w prywatnych rękach, były bardzo rzadko pokazywane i reprodukowane – niektóre nigdy! Powstawały w gościnnym domu Heleny i Teodora Białynickich-Birulów – willi Olma w Zakopanem, gdzie na przełomie lat 20. i 30. XX w. odbywały się towarzyskie spotkania artystów, lekarzy, prawników, wojskowych, krewnych i znajomych rodziny oraz Witkacego. Jako że Teodor był malarzem, ale przede wszystkim medykiem, nadzorował eksperymenty narkotykowe artysty i to właśnie jemu dedykowany jest Witkiewiczowski wiersz „Do przyjaciół lekarzy”. Postać niezwykłego przyjaciela Witkacego na wystawie przybliżają prezentowane zdjęcia z rodzinnego archiwum doktora, jego twórczość pejzażową, portretową oraz obrazy peyotlowe. Dodatkową atrakcją była pełna kolorów i form animacja komputerowa Klaudiusza Wesołowskiego pt. „Miazmat”, ożywiająca jedną z formistycznych kompozycji Witkacego.
Zdjęcia Ola Moch i Marek Krzywiecki
Wystawa „Wnętrza mieszczańskie”
Na wystawie zaprezentowano dwa modelowe mieszkania mieszczańskie z przełomu XIX i XX wieku pokazane w oryginalnym wnętrzu kamienicy z 1910 roku. Koncepcja ekspozycji została wytyczona przez historię miasta do 1939 roku, a także przez zachowane pierwotne cechy kamienicy. Wykorzystując zatem naturalną przestrzeń „czynszówki”, wystawa prezentuje dwie siedziby – bogatej oraz średniozamożnej rodziny mieszczańskiej.
23 luty 2023
Śląskie Starki w Szkole Podstawowej nr 9 w Tarnowskich Górach przy ul. Korczaka
W czwartek 23.02.2023r. Śląskie Starki spotkały się z uczniami klas I – IV Szkoły Podstawowej nr 9 w Tarnowskich Górach. Już po wejściu do budynku zostały mile zaskoczone powitaniem .Okazało się, że „cała szkoła” była powiadomiona o tej wizycie.
W wydarzeniu wzięły udział młodsze klasy podzielone na dwie grupy. Atrakcją spotkania była nie tylko obecność Starek ale także Pani Bożeny (organizatorki spotkania) . Wcieliła się ona w postać śląskiej frelki , ubranej w strój regionalny- bytomski. Nawet niektóre dzieci miały problem z identyfikacją swojej nauczycielki.
Po przedstawieniu się zaczęło się łosprowianie o:
– Śląsku, jako regionu geograficznego,
– stroju rozbarskim kobiety, frelki/dziołchy, kawalira/karkusa i elementach tych łoblecyń,
– śląskiej godce , jej roli w życiu Ślązaków
– l wybranych wierszach napisanych po śląsku
Zarówno w I, jak w II grupie atrakcją było rozszyfrowanie imion Lyjna i Ryjzka. Przy okazji zrobiło się wesoło . Dzieci przyporządkowywały swoim imionom ich śląskie brzmienie a były to Ana -Anna, Agnys – Agnieszka, Marika, Maryjka – Maria, Zefek, Zeflik, Zefliczek – Józef i inne.
W obu grupach dzieci potrafiły odczytać informacje z prezentowanych mapek. Chętnych, aby podejść do mapy było wielu.
Podczas łosprawiania o śląskim łoblecyniu pojawiło się sporo pytań typu: a jak łoblykały się kobiety zimą, po co były szlajfki, czy one coś oznaczały, jak łoblykano się do spania, jakie były piżamy, jak nazywają się po śląsku majtki chłopca, dziewczynki it.p.
20 lutego 2023
Relacja z wykładu prof. dr hab. Urszuli Mazurczak „Potrzeba przyrody- odczytywanie w sztuce”
23Wykład prof. dr hab. Urszuli Mazurczak, historyka sztuki średniowiecznej „Potrzeba przyrody- odczytywanie w sztuce” był kolejną okazją, aby słuchacze tarnogórskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku mogli poznawać tajniki sztuki i odkrywać w dziele co dla przeciętnego odbiorcy jest często niewidzialne.
Był to więc wykład o magii sztuki; pozwalał uświadomić sobie słuchaczom, jak często szczegół buduje wielkość dzieła i jakie znaczenie ma przyroda/ natura do wyrażenia metaforyki obrazu.
Czym jest przyroda dla sztuk plastycznych pisała profesor Urszula Mazurczak: (Wprowadzenie. W: Obraz i przyroda. Lublin, KUL 2004) „Dla sztuk plastycznych przyroda stanowiła samodzielny obiekt czy też przedmiot artystycznej kreacji, która- dostarczając środków w odtwarzaniu formy- jednocześnie ją tworzyła lub współtworzyła. Sztuka nie mogła istnieć bez przyrody, gdyż poza przyrodą nie mógł istnieć sam artysta. Uczył się z nią żyć jako siłą ceratrix, ale też i jako magistra. Na tym obszarze niezmiennie przyroda i człowiek stanowią nierozdzielne współistnienie. Środki artystycznego wyrazu w oddaniu przyrody są zależne od rodzaju sztuki, od czasu i warsztatu artysty, a także od funkcji, jaką nadano przyrodzie. Tutaj znowu spotyka się jej sakralna głębia z estetycznym przekładem, bo czymże jest ukazanie sztormu , burzy, potopu albo delikatnych kwiatów i ziół leczniczych otaczających Maryję lub Krzyż Chrystusa. Przyroda otacza człowieka i wypowiada się za człowieka, aby uświadomić mu swoją tajemnicę, ale i tajemnicę Stwórcy. „26
Wiele przykładów dzieł, ilustrujących opowieść prof. Urszuli Mazurczak pozwoliła słuchaczom poznać wspaniałych twórców i najciekawsze dzieła wykorzystujące obraz przyrody/natury dla wyrażenia treści metaforycznej. Na pewno słuchacze nauczyli się jak odczytywać obraz i widzieć całość w najmniejszym nawet elemencie.
To spotkanie, opowieść o sztuce prowokuje do refleksji: „Niezależnie od tego, czy jesteśmy tego świadomi, czy nie, na nasze postrzeganie przyrody zawsze mają wpływ – mniej lub bardziej bezpośredni – wyobrażenia natury i postawy wobec niej prezentowane przez źródła kulturowe.”
Stanisława Szymczyk
sekretarz Tarnogórskiego Stowarzyszenia – UTW
20 lutego 2023
Po Erasmusie będziemy na Plusie !
Dewizą TS-UTW jest myśl: „Każdy, kto przestaje się uczyć jest stary, bez względu na to, czy ma 20 czy 80 lat. Kto kontynuuje naukę pozostaje młody. Najwspanialszą rzeczą w życiu jest utrzymywanie swojego umysłu młodym.”
Rozpoczęliśmy przygotowania do pierwszego udziału w mobilności zagranicznej w ramach projektu Erasmus + Tarnogórskie Stowarzyszenie Uniwersytet Trzeciego Wieku realizuje projekt „ICT i nowe technologie gwarancją rozwoju UTW” współfinansowany przez Unię Europejską. Projekt o nr 2022-1-PL01-KA122-ADU-000072713 jest realizowany w ramach programu Erasmus+, akcja kluczowa 1: Mobilność edukacyjna osób.
W projekcie weźmie udział 16 przedstawicieli organizacji w zagranicznym kursie w Grecji (miejscowość Tolo). Uczestnikami projektu będzie kadra zarządzająca, edukacyjna i szkoleniowa tarnogórskiego UTW. Kurs „Wdrażanie technologii informacyjno-komunikacyjnych oraz nowych technologii do procesu nauczania i edukacji” zostanie zorganizowany w terminie 15.05.2023 – 26.05.2023 (+2 dni podróży). Partnerem projektu jest organizacja Knowledge, Health & Education posiadająca doświadczenie w realizacji kursów i szkoleń.
Szkolenie pozwoli na doskonalenie i poznawanie nowoczesnych technologii komunikacji. Kompetencje cyfrowe i techniczne są szansą na sukces w cyfrowym świecie i pozwalają budować poczucie własnej wartości. Udział w zagranicznej mobilności, programie Erasmus+ pozwoli tarnogórskiemu UTW podnieść jakość oferty edukacyjnej skierowanej do osób dorosłych w oparciu o doświadczenia europejskie. Możliwość adaptacji elementów nauczania zaczerpniętych z programów kursów, szkoleń zagranicznych, dobrych praktyk ma istotne znaczenie w przypadku przenoszenia ich w realia kształcenia osób dorosłych w środowiska lokalne mniejszych miejscowości.
Pozwoli to m. in. na zwiększenie innowacyjności i atrakcyjności oferty edukacyjnej i kulturalnej UTW. A aktualnie TS-UTW liczy 466 studentów.
16 lutego 2023
„Tanzania – mity i rzeczywistość” – spotkanie podróżnicze z Andrzejem Pilotem
16 lutego br wraz z Biblioteką Miejską im. B.Lubosza mieliśmy przyjemność gościć Pana Andrzeja Pilota, który opowiedział nam o swojej podróży do dalekiej Tanzanii. Dowiedzieliśmy się z jakimi trudnościami przyszło mu się zmierzyć, zanim jeszcze dotarł do celu swojej podróży oraz jak został tam przyjęty. Pan Pilot opowiadał, jak wygląda u tamtejszej społeczności życie rodzinne i duchowe. Poznaliśmy tamtejsze zwyczaje związane z dobieraniem sobie małżonków oraz te dotyczące obrządków religijnych. Wyjątkowo wzruszającym momentem okazała się opowieść o Marii – dziewczynce, która dzięki wsparciu finansowym Państwa Pilotów przeniosła się do stolicy i ukończyła szkołę, stając się wykwalifikowaną pielęgniarką. Pan Pilot przywiózł ze sobą ozdobne przedmioty, które można było pooglądać. Były wśród nich naczynia wykonane z tykw, figurki, biżuteria oraz niezwykłe obrazy wykonane ze skrzydeł motyli – prezent od Marii dla swoich dobroczyńców.
Odbył się też mini konkurs z wiedzy o Tanzanii a osoby, które prawidłowo odpowiedziały na zadane pytania zostały obdarowane przez Pana Andrzeja tanzańskimi magnesami .
Tekst i zdjęcia : Miejska Biblioteka im. B.Lubosza w Tarnowskich Górach oraz Krzysztof Nikiel
15 lutego 2023
Studniówka 2023
Studniówka to potoczna nazwa balu przedmaturalnego, który odbywa się w przybliżeniu sto dni przed maturą.
Wprawdzie nasze studniówki pozostały już tylko w pamięci ale sentymentem wracamy do tego balu. Wtedy na wielką swobodę nie było miejsca miejsca, obowiązywały biel i granat lub czerń. Rzadko, które z nas miało stałego chłopaka lub dziewczynę i na studniówkach towarzyszyli kuzyni- kuzynki, znajome- znajomi naszych klasowych przyjaciół. Czuło się doniosłość tego balu , który miał swój rytuał zachowany zresztą do dzisiaj . „Studniówka 2023” rozpoczęła się polonezem Wojciecha Kilara z filmu „Pan Tadeusz ” . Pierwszą parę stanowili prezes naszego stowarzyszenia i najstarszy słuchacz Kazimierz Poprawa . Prowadzony przez DJ Pana Janusza polonez urozmaicony był licznymi figurami mijankami, tunelami, ustawieniami czwórkami i ósemkami a zakończony gromkimi brawami. Nie mogło się też obyć bez czerwonych podwiązek zakładanych przez nasze koleżanki – koniecznie na lewą nogę licząc na to, że przyniosą szczęście.
Bawiliśmy się przy muzyce z czasów naszej młodości a królowała piosenka Czerownych gitar ” – Już za rok matura. Zespół taneczny Eweliny Pankiewicz zaprezentował się w popularnej „Belgijce” a Maryla Witkowska ułożyła piosenkę , której jedna ze zwrotek brzmi
„Studenci- seniorzy, duchem młodzi
dobra zabawa nam nie zaszkodzi
bo takie chwile , jak słońca blask
dają nam siłę i łączą nas
ref: Co użyjem to dla nas, bo my na wszystko mamy czas”
Elegancki wystrój restauracji „Ferdynand” oraz pyszny poczęstunek podkreślił doniosłość tej imprezy.
11 lutego 2023
Lutowe warsztaty rękodzieła artystycznego
10 lutego 2023
Udział Śląskich Starek i zespołu tanecznego „Sie chce” w projekcie „Aktywni+” programu wieloletniego na rzecz Osób Starszych.
6 lutego 2023
„Siła opowieści jako narzędzie do prawidłowej komunikacji i wsparcia”- relacja z wykładu
Wykład Katarzyny Grolik, trenera i współpracowniczki Fundacji Rozwoju Świętochłowic – „Siła opowieści jako narzędzie do prawidłowej komunikacji i wsparcia”
Jak rozmawiać, jak słuchać i jak mówić, żeby nas słuchano i usłyszano to problem, z którym spotykamy się w wielu sytuacjach. Jak utrzymywać i rozwijać relacje interpersonalne to pytanie, na które starała się odpowiedzieć w swoim wykładzie Katarzyna Grolik, trenerka i współpracowniczka Fundacji Rozwoju Świętochłowic
Dla przypomnienia: wykładowczyni Katarzyna Grolik to pedagog, logopeda, mediator sądowy. Od wielu lat, jako trener i szkoleniowiec prowadzi działania na rzecz osób zagrożonych wykluczeniem społecznym oraz seniorów i osób niepełnosprawnych. Od kilku lat zajmuje się problemami osób z chorobą Alzheimera, demencją oraz po udarach. Wieloletni i doświadczony pracownik sektora samorządowego i pozarządowego; specjalista w dziedzinie pracy ze społecznością lokalną. Jest wiceprezesem Fundacji „INICJATYWA”.
W swoim wykładzie „Siła opowieści jako narzędzie do prawidłowej komunikacji i wsparcia” Katarzyna Grolik skupiła się na pokazaniu budowania relacji interpersonalnych za pomocą „opowieści”, czyli umiejętności werbalnego nawiązywania relacji.
W jaki sposób nasza „opowieść” może być przydatna, nawet niezbędna w relacjach międzyludzkich? Ernest Hemingway stwierdził: „Każdy powinien mieć kogoś, z kim mógłby szczerze pomówić, bo choćby człowiek był nie wiadomo jak dzielny, czasami czuje się bardzo samotny.” I to było najważniejsze przesłanie spotkania z Katarzyną Grolik- jak kontakt werbalny nas wzmocni, pomoże naszym rozmówcom i zbuduje relacje.
Jak wykładowczyni podkreślała, każdy musi zdawać sobie sprawę z siły słów; Konfucjusz głosił: „ Bez znajomości siły słów nie sposób poznać ludzi.”- jest to co prawda trudne, ale trzeba sobie uświadamiać sprawczą siłę słowa, które może ranić i pomóc i rozbawić. Potęga słowa jest niewyobrażalna – może i dlatego ciągle toczą się boje i dyskusje o funkcjonowaniu mass mediów.
W komunikowaniu się warto pamiętać taką zasadę:” Gdy słucham, co mówisz, słyszę, kim jesteś.”
W relacji werbalnej trzeba uświadamiać sobie, że nasz rozmówca musi nas zaakceptować i jako adresat przekazu musi się czuć szanowany.
Wykład pani Katarzyny Grolik, który był doskonałą terapią dla każdego ze słuchaczy, podpowiedzią jak radzić sobie w trudnych relacjach międzyludzkich, można podsumować refleksją z opowieści dla małych i dużych dzieci : „Nie możesz stanąć w jednym punkcie w lesie i czekać aż inni do ciebie przyjdą. Sam musisz do nich czasem wyjść!
I słuchacze UTW po takim terapeutycznym spotkaniu muszą powiedzieć: „Jestem bardzo szczęśliwy, bo mam kogoś kto sprawia, że ciężko jest powiedzieć „do widzenia”.
Treść i zdjęcia – Stanisława Szymczyk