10 października br w Sali Marmurowej Sląskiego Urzędu Wojewódzkiego w Katowicach odbyła się uroczystość wręczenia m.in Medali Komisji Edukacji Narodowej. Z rąk Wicewojewody Śląskiego Jana Chrząszcza oraz Śląskiego Wicekuratora Oświaty Jacka Szczotki medal ten otrzymała prezes naszego stowarzyszenia Magdalena Latacz. Wręczany on jest za szczególne zasługi dla oświaty i wychowania. W gronie odznaczonych była jedyną osobą – społecznikiem oświatowym.
Ewa i Bernard Urbańscy byli gośćmi czwartkowego spotkania podróżniczego pt. „Kuba subiektywnie w naszym obiektywie” zorganizowanego w naszej Bibliotece Miejskiej. Trzytygodniowa podróż państwa Urbańskich po Kubie obfitowała w bogate doświadczenie, czego odbiciem są liczne zdjęcia i filmiki prezentowane podczas spotkania. Podróżnicy podzielili się tym, jak upływa codzienne życie Kubańczyków na staniu w kolejkach i przesiadywaniu na murkach przed domami oraz wymyślaniu różnych patentów. Opowiadali także o tym, jak mieszkańcom tej wyspy towarzyszą taniec i muzyka. Zapoznali nas z atrakcjami turystycznymi, ale przede wszystkim zabrali nas w podróż po miejscach nieznanych – ulicach, targach, zakładach pracy i domach Kubańczyków.
Kto jednak nie mógł być na tej prelekcji, może skorzystać z okazji zobaczenia wystawy zdjęć Ewy i Bernarda Urbańskich pt. „Kubańczyków portret codzienny”. Będzie ona dostępna w Galerii Antresola do 31 października w godzinach pracy Biblioteki. Serdecznie zapraszamy.
Tekst: Biblioteka Miejska im. B.Lubosza
Zdjęcia: Marek Krzywiecki
Tarnogórski UTW zainaugurował kolejny rok akademicki 2023/2024 i uroczyste „Gaudeamus igitur” zabrzmiało po raz siedemnasty w Centrum Sztuki i Rzemiosła Dawnego w Kompleksie Zamkowym „U Wrochema”. W uroczystości uczestniczyło kilkuset studentów oraz zaproszeni goście, przedstawiciele władz samorządowych, instytucji kultury oraz parlamentarzyści.
Władze miasta reprezentował Burmistrz Arkadiusz Czech, który obok życzeń pełnego aktywności nowego roku akademickiego, wraz z przewodniczącym RM Adrianem Wolnikiem i wiceburmistrzem Bartoszem Skawińskim, wręczył symboliczny czek w wysokości 10 tysięcy PLN na wsparcie finansowe edukacyjnych działań UTW.
Powiat reprezentowała starosta Krystyna Kosmala, wicestarosta Sebastian Nowak, przewodniczący Rady Powiatu Przemysław Cichosz i członkowie Zarządu: Stanisław Torbus oraz Krzysztof Łoziński, którzy oprócz życzeń udanych działań w nowym roku przekazali symboliczną tytę pełną słodkich niespodzianek.
Życzenia studentom przekazał także oczywiście poseł Tomasz Głogowski, a w imieniu poseł Barbary Dziuk jej list okolicznościowy odczytał Przemysław Śnietka.
Zgodnie z zasadą, że uniwersytet to miejsce o wyjątkowej randze kulturoznawczej i kulturotwórczej, jest nasz uniwersytet miejscem przyjaznym i gościnnym, otwartym dla wszystkich w tym roku do grona studentów przyjęto „nowych” (71 osób), przedstawicielom których burmistrz Arkadiusz Czech wręczył legitymacje studenckie.
Przed nami kolejny rok akademicki – czas realizacji wielu projektów i rozwijania swoich pasji, realizacji marzeń – poznawania ludzi i zdobywania nowej wiedzy. W tej perspektywie chcemy osiągnąć jak najwięcej sukcesów – pamiętając, że „Ludzie, którzy tracą czas, czekając, aż zaistnieją najbardziej sprzyjające warunki, nigdy nic nie zdziałają. Najlepszy czas na działanie jest teraz!”
Dla osiągnięcia sukcesu potrzebna jest umiejętność dobrej komunikacji interpersonalnej.
Inauguracyjny wykład „Jak się komunikować, by nas rozumiano” wygłosiła dla słuchaczy tarnogórskiego UTW prof. dr hab. Aldona Frączkiewicz-Wronka, kierownik Katedry Zarządzania Publicznego i Nauk Społecznych Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach. Wykładowczyni, na podst.: https://www.eecpoland.eu/2023/pl/prelegenci/aldona-fraczkiewicz-wronka,4624.html: „bada praktyki menedżerskie zwiększające efektywność organizacji publicznych. (…)Przygotowuje na potrzeby ewaluacji wydatkowania przez Polskę – w ramach polityki spójności ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego, Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i innych – raporty obejmujące problematykę usług zdrowotnych, publicznych oraz społecznych. Współpracuje z organizacjami zajmującymi się doradztwem biznesowym dla organizacji publicznych i społecznych oraz realizuje projekty dla różnych podmiotów działających w sektorze publicznym (ministerstwa, urzędy marszałkowskie, urzędy gmin, szpitale, ROPS, MOPS, PUP, podmioty ekonomii społecznej). (…)Prowadzi zajęcia dydaktyczne zarówno na studiach I i II stopnia, studiach podyplomowych jak i studiach MBA.” Profesor ma w swoim dorobku naukowym ponad 350 publikacji, w tym wielu monografii, prac zbiorowych i artykułów zamieszczanych w czasopismach krajowych i zagranicznych. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Polityki Społecznej, Poleskiego Towarzystwo Ekonomicznego, Polskiego Towarzystwa Gerontologicznego.
Wykładowczyni pokazała w swoim wykładzie, że jak często doświadczamy, komunikowanie się nie jest proste. Jak wszystko inne wymaga nauki i praktyki. A ponieważ jest ważne w naszym codziennym życiu i w funkcjonowaniu społeczności uniwersyteckiej warto się nad tym zastanowić. W wielu humorystycznych przykładach profesor Aldona Frączkiewicz-Wronka pokazała, kiedy komunikacja jest skuteczna, czyli jak mówić, by nas rozumiano. W kontekście sztuki komunikacji, wykładowczyni uświadomiła słuchaczom, że należy mówić tak, aby być zrozumianym i słuchać tak, aby zrozumieć.
Podsumowaniem wykładu inaugurującego 17. rok działalności Tarnogórskiego Stowarzyszenia – Uniwersytet Trzeciego Wieku może być refleksja, myśl Antoine᾿a de Saint-Exupéry᾿ego: „Jedynym prawdziwym luksusem jest luksus komunikacji międzyludzkiej. Spotkanie z profesor Aldoną Frączkiewicz-Wronką pozostanie na długo w pamięci studentów tarnogórskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku; wykład uświadomił słuchaczom, że osiągnięcie sukcesu to umiejętność dobrej komunikacji. Może ten sekret kryje się w radzie „człowieka sukcesu”- Henry Ford mówił: „Jeżeli istnieje jakiś jeden sekret sukcesu, to jest to umiejętność przyjmowania cudzego punktu widzenia i patrzenia z tej perspektywy z równą łatwością jak z własnej.”
Stanisława Szymczyk, sekretarz TS- UTW
Tarnogórski marsz na orientację to impreza, która współfinansowana była przez Gminę Tarnowskie Góry w ramach zadania publicznego z zakresu turystyki i krajoznawstwa .
Zaopatrzeni w mapy i podzieleni na 5 grup musieliśmy przemaszerować Park Repecki zatrzymując się w wyznaczonych punktach. Tam na czas , czy inny miernik trzeba było wykonać różne zadania. W większości były to zadania sprawnościowe , które nazwaliśmy:
Za wykonanie wszystkich zadań drużyna otrzymała klucz z tajnym kodem do skrzyni skarbów, a w niej nagroda dla wszystkich – słodka czekolada z suszonymi owocami w opakowaniu z zabytkami Tarnowskich Gór. Zwieńczenim marszu była biesiada w restauracji „Leśniczówka’ , gdzie zostaliśmy nakarmieni śląskim żurem i pajdą chleba z „tustym” . Nie mogło też zabraknąć biesiadnych śpiewów intonowanych przez Henię i Andrzeja Żurek przy akompaniamencie gitary.
Dziękujemy Basi Holy oraz Bogusi Sukiennik za zorganizowanie tej imprezy.
Relacja: Grażyna Jurek
Zdjęcia: Marek Krzywiecki i uczestnicy marszu
Kolejna projekcja filmu w ramach projektu Senior w sztuce filmowej wspieranego przez Powiat Tarnogórski Tym razem był to film szwedzkiego reżysera Hannesa Holma pt. Mężczyzna imieniem Ove .
To bardzo emocjonalny film. To opowieść o człowieku, który zmaga się ze smutkiem i życiowymi tragediami. W dzieciństwie wczesna śmierć matki. Ojciec ciężko pracujący, uczy go uczciwości i pomocy innym. Dba o wykształcenie syna. Ove przynosi dyplom z doskonałymi wynikami. Ojciec chcąc podzielić się swą radością z kolegami z pracy, ginie pod kołami pociągu. Ove zostaje sam. Traci rodzinny dom w pożarze wznieconym przez developerów dla ich interesów. Staje się bezdomnym. I nagła odmiana losu. Ove spotyka największą miłość życia, Sonię, osobę pełną optymizmu, okazującą mu głęboką miłość, kochającą ludzi. Sonia umiera. Życie straciło dla niego sens. Przytłoczony kolejną tragedią pogrąża się w depresji i myślach samobójczych. Staje się uciążliwy, fanatycznie pedantyczny czym doprowadza do odsunięcia się od niego kiedyś życzliwych mu ludzi. Zmuszony do przejścia na emeryturę nie widzi sensu życia. Chce odejść z tego świata i połączyć się z ukochaną żoną. Jednak przy każdej podejmowanej próbie samobójczej coś przeszkadza w jej realizacji. To „wisielczy sznur” pęka, ktoś puka do drzwi. Nowi mieszkańcy osiedla zachowują się zbyt głośno. Ciągle coś od niego chcą i potrzebują. Ale optymizm i życzliwość nowej lokatorki emigrantki i jej dzieci doprowadza do otwarcia się Ove na rzeczywistość. Następuje pełna przemiana świadomości i chęć do życia. Ove czynnie włącza się w walkę o godność społeczności i mieszkańców osiedla. Nawet wcześniej znienawidzony bezdomny kot staje się jego przyjacielem.
Film jest pełen kontrastów, skrajnych emocji i jednocześnie wielkiego optymizmu. Potrafi doprowadzić zarówno do łez jak i pozytywnego uśmiechu.
Wychodząc z sali kinowej TCK holu słychać było słowa pełne zachwytu nad filmem i stwierdzenie „Nie oceniaj człowieka dopóki nie poznasz jego wnętrza”
Relacja: Grażyna Jurek
Zadanie dofinansowane ze środków Powiatu Tarnogórskiego
Zdjęcia: Marek Krzywiecki
W Międzynarodowym Centrum Kongresowym w Katowicach odbyło się I spotkanie Centralnego Klubu Pacjenta. Wzięło w nim udział ponad 1500 osób z całego kraju, w tym 90 osobowa grupa naszych studentów. W zaimprowizowanych gabinetach diagnostycznych i lekarskich mogliśmy wykonać badania układu krążenia w tym Doppler, EKG, echo serca i skonsultować wyniki z kardiologami, a także podstawowe badanie krwi, poziom cukru, BMI, tkanki tłuszczowej i nawodnienia organizmu. Uczyliśmy się jak prawidłowo wykonać masaż serca. Wysłuchaliśmy prelekcji prof. dr. hab. n. med. Andrzeja Bochenka o najnowszych metodach leczenia chorób serca. Spotkaliśmy się z Mariolą Bojarską Ferenc, DJ Wiką i uczestnikami Sanatorium Miłości TVP, którzy namawiali do aktywności fizycznej, radości życia, zabawy, tańca. Na zakończenie ponad 200 osobowa grupa wybrała się na intensywny spacer z Robertem Korzeniowskim, który wiódł od Centrum Kongresowego, dalej kładką nad ulicą w kierunku NOSPR do Muzeum Śląskiego i z powrotem. Nad bezpieczeństwem uczestników czuwali ratownicy Trans-Medyk. Zostaliśmy nakarmieni kanapkami, napojeni wodą mineralną Piwniczanka, a ciepłe napoje przygotowała firma Mokate.
Głównym organizatorem I Spotkania była Grupa American Heart of Poland, Fundacja Z Sercem Do Pacjenta, Śląskie NFZ, miasto Katowice. Patronat honorowy objęło Ministerstwo Zdrowia.
Tekst: Grażyna Jurek
Zdjęcia: Krzysztof Nikiel i Marek Krzywiecki
W dniach 19 i 20 września uczestniczyliśmy w III Wojewódzkiej Konferencji Senioralnej i Targach Seniora SILVER SILESIA 2023. W konferencji , w tyskiej Mediatece uczestniczyło 5 naszych słuchaczy. Pozostali członkowie odwiedzili Miasteczko Zdrowia, stoiska wystawiennicze, na których oferowane były produkty i usługi skierowane do seniorów. W Miasteczku Zdrowia korzystaliśmy z bezpłatnych badań lekarskich i laboratoryjnych.
Imprezą towarzyszącą były występy grup wokalnych i tanecznych różnych środowisk senioralnych. Wśród występujących były także i nasze grupy artystyczne – w dniu 19 września zaprezentowały się zespół taneczny „Frajda” pod kierunkiem Eweliny Pankiewicz, duet Henia i Andrzej Żurkowie i grupa taneczna „Sie Chce” pod kierunkiem Marzeny Kobryń.
Występy naszych grup wzbudziły wielki entuzjazm wśród widzów, oklaskom nie było końca. Wszyscy zgodnie stwierdzili, że instruktorzy świetnie przygotowali swoje grupy do występu.
W następnym dniu zaprezentował się nasz zespół wokalny „a-gie” pod kierunkiem Izabeli Lysik-Różańskiej w repertuarze rockowym i wywołał niedowierzanie oraz podziw wśród widzów – zespół musiał bisować, na bis wykonał „Mutter” zespołu Rammstein.
W radosnej atmosferze spędziliśmy dalszy ciąg dnia, kibicując występom kabaretu Rak.
Całe wydarzenie zapadło nam w pamięć i obiecaliśmy sobie, że na pewno wrócimy tu za rok.
Uczestnictwo w tej imprezie odbywało się w ramach zadania publicznego”Tarnogórski, srebny senior” współfinansowanego w ramach małych grantów ze środków budżetu Województwa Śląskiego.
Tekst: Barbara Holy
Zdjęcia: Bogusława Sukiennik, Marek Krzywiecki, Krzysztof Nikiel
Warszawa to wyjątkowe miasto. I choć byliśmy tu wielokrotnie, to za każdym razem odkrywamy ją na nowo, jej piękno i historię. A nasze miasta łączy postać króla Jana III Sobieskiego.
Dzień I
Wczesnym rankiem ruszyliśmy w podróż do Warszawy. Przybyliśmy wcześniej niż planowano i mogliśmy dodatkowo zwiedzić Świątynię Opatrzności Bożej. Idea budowy sięga czasów króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Posłowie Sejmu Czteroletniego w podzięce za przyjęcie Konstytucji 3 maja w 1791 roku podjęli uchwałę o jej budowie. 200 lat później Senat III RP potwierdził aktualność uchwały. Dziś Świątynia stoi na Polach Wilanowskich w Warszawie.
Pałac w Wilanowie -to barokowa siedziba króla Jana III Sobieskiego. Król nabył posiadłość we wsi Milanów w 1677 roku. Powstała tu rodzinna rezydencja Sobieskich z barokowym pałacem Villa Nova z ogrodami, folwarkiem z budynkami gospodarczymi oraz zwierzyńcem. Kilka lat później zmieniono nazwę miejscowości Milanów na Wilanów. Położona blisko Warszawy zapewniała łatwy dojazd do Zamku Królewskiego oficjalnej siedziby Króla, Sejmu i Senatu.. Fasady wilanowskiego pałacu przedstawiają zasługi i powinności pary królewskiej. Płaskorzeźby attyk sławią tryumfy króla w wojennych wyprawach przeciwko Tatarom, bitwę pod Chocimiem, zwycięską wyprawę przeciw Turkom pod Wiedniem. Symbolem ochrony, jaką król zapewnia Rzeczypospolitej, są złocone tarcze nawiązujące do herbu „Janina” Sobieskich, symbol czystości i cnót króla. Na fasadzie ogrodowej Orzeł i Pogoń, herby Rzeczypospolitej Obojga Narodów Polski i Litwy, osłaniają tarczę Sobieskiego. Dalej zegar słoneczny z Chronosem, złote słońce w promieniach, rzymskie rydwany i wiele innych płaskorzeźb. Kolejnymi właścicielami Wilanowa byli członkowie rodów Potockich – założyciele ogrodów w stylu angielskim i Branickich. II wojna światowa oszczędziła pałac wilanowski, dzięki czemu dziś mogliśmy zwiedzić architektoniczny oryginał, a nie rekonstrukcję jak w zburzonej przez Niemców Warszawie.
Krakowskie Przedmieście przy którym znajdują się siedziby władz państwa – pałac prezydencki z pomnikiem księcia Józefa Poniatowskiego, ambasady, Kościół św. Krzyża dotarliśmy do Grobu Nieznanego Żołnierza, by uczestniczyć w uroczystości zmiany warty. Wieczorem Teatr Narodowy – Mała Scena i udział w spektaklu „Tchnienie” Duncana Macmillana. Lekko zmęczeni udaliśmy się na nocleg do hotelu. Idąc cichutko korytarzem zza drzwi pokojów słychać było głośne ziewanie, ciche chrapanie, a gdzieniegdzie grupowe „nocne polaków rozmowy”.
Dzień II
Kolejny dzień wycieczki rozpoczęliśmy od zwiedzania Łazienek Królewskich letniej rezydencji króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Pałac na wyspie, Amfiteatr w stylu teatru antycznego. Tam, kilka lat temu członkinie naszego Zespołu Wokalnego A-gie dały koncert wokalny muzyki barokowej przed konkursem na Juwenaliach UTW na którym wyśpiewały I nagrodę. Dalej Teatr królewski w starej Oranżerii, Teatr na wodzie, ogród modernistyczny z pomnikiem Chopina, przy którym co roku odbywają się letnie koncerty fortepianowe i Belweder którego okala ogród romantyczny w stylu włoskim To rezydencja m.in. królowej Bony, Stanisława Augusta Poniatowskiego, rosyjskiego gubernatora Konstantego Romanowa, który w 1830 r. podczas powstania styczniowego salwował się ucieczką ze stolicy w przebraniu kobiety, ale także Prezydenta Józefa Piłsudskiego i jego następców. Dziś można w nim oglądać pamiątki po Prezydencie Piłsudskim oraz zapoznać się z historią ustanowienia Orderu Wojennego Virtuti Militari. Obok stoi oryginalny samochód Prezydenta. Belweder nadal jest siedzibą kolejnych Prezydentów III RP.
Stare Miasto, Zamek Królewski. Idąc brukowanymi uliczkami z rozlegającą się melodią płynącą z katarynek weszliśmy na rynek Starego Miasta. Podziwialiśmy kamieniczki z małymi okienkami. Syrenkę warszawską na rynku starego miasta, kawiarenki, Zamek królewski i kolumnę Zygmunta III Wazy. Te miejsca przestały istnieć po zburzeniu miasta w 1944r przez niemieckich okupantów. Dzięki wysiłkowi całego społeczeństwa po II wojnie światowej pieczołowicie odbudowano stare miasto zachowując oryginalny wygląd tego miejsca. 2 września 1980 roku Stare Miasto zostało wpisane na listę UNESCO. Zamek Królewski to siedziba polskich królów od XVI w. Zachwyt budziły insygnia i trony królewskie, wyposażenie komnat.
W Muzeum Narodowym – oglądaliśmy obrazy Canaletta, Rembrandta, Matejki, Chełmońskiego. Egipskie artefakty.
A wieczorem wybraliśmy się na przepiękny Pokaz multimedialny kolorowych świateł na tle wodnej kurtyny, postaci z filmowych bajek Disneya – królewny, krasnoludki, Król Lew, Królowa Śniegu i inne.. Po powrocie do hotelu, idąc korytarzem słychać było cichutką kołysankę z dziecięcych lat „A,a,a kotki dwa … cicho sza” bo …
Dzień III
Muzeum Powstania Warszawskiego
Muzeum upamiętnia największą akcję zbrojną polskiego podziemia w okupowanej przez Niemców Polsce podczas II wojny światowej. W skład ekspozycji wchodzi broń, rzeczy osobiste powstańców, listy dokumenty, mapy, informacje biograficzne i historyczne obrazujące krwawe zmagania Polskiego Państwa Podziemnego z okupantem niemieckim. Multimedialna ekspozycja oddaje atmosferę powstańczej Warszawy, pokazuje nie tylko militarne dzieje 63 dni walk, ale i życie codzienne ludności cywilnej. Słuchaliśmy opowieści powstańców o walkach na ulicach, przemieszczanie się kanałami w inne dzielnice miasta. Ścianę z wypisanymi kolejnymi datami powstania i śladami pocisków, a w tle brzmienie bijącego serca symbolizujące życie Warszawy w 1944r. Zdjęcie z lotu ptaka zrównanej z ziemią stolicy zrobiło ogromne wrażenie.
Następnie udaliśmy się na spacer po Starych Powązkach
W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się na obiad w Zajeździe Janosik, gdzie dzieliliśmy się wrażeniami z wycieczki i późnym wieczorem zmęczeni ale zadowoleni wróciliśmy do Tarnowskich Gór.
. 
Tekst: Grażyna Jurek
Zdjęcia: Krzysztof Nikiel, Marek Krzywiecki
W dniu 16 września 2023 r. nad Zalewem Mitręga w Łazach odbyło się jedno z największych wydarzeń sportowych adresowanych do seniorów, którym jest XV Międzynarodowa Olimpiada Sportowa Uniwersytetów Trzeciego Wieku i Organizacji Senioralnych „TRZECI WIEK NA START”. Olimpiada stanowi promocję zdrowia i aktywnego spędzania wolnego czasu przez pokolenie 60+. Sportową rywalizację uczestników poprzedził tradycyjnie korowód olimpijski startujących drużyn, a było ich 55 w tym z Ukrainy i Grecji oraz otwarcie olimpiady – zapalenie znicza. Zawody odbyły się w wielu miejscach tj. na stadionach w Zawierciu i Łazach, Miejskim Ośrodku Kultury i nad Zalewem Mitręga. Tarnogórską drużynę reprezentowali:
Bogusława Sukiennik – kapitan, Elżbieta Rduch, Barbara Holy, Elżbieta i Jan Gajdowie, Andrzej Hajduk, Mirosław Gliszczyński, Antoni Bednarczyk, Jan Marulewski, Dietmar Warzecha, Iwona Buchacz i Anna Pliszek.
W sportowych zmaganiach drużynie kibicowały i ją wspierały cudowne koleżanki studentki. Większość zawodników pobiła swoje rekordy życiowe.
Brązowy medal zdobyła w biegu na 60 m Elżbieta Rduch.
Podczas gdy zawodnicy rywalizowali w poszczególnych konkurencjach na plenerowej scenie nad Zalewem Mitręga trwały występy artystyczne. Wystąpiły również nasze studentki – zespół taneczny „Sie chce”. Pięknie zatańczyły Tango i Dziewczyny Bonda w choreografii Marzeny Kobryń, wywołały wielki aplauz i entuzjazm wśród licznie zgromadzonej widowni.
Tekst: Bogusława Sukiennik
Zdjęcia: Dorota Pyka
Tegoroczny pochód był piękną opowieścią o dziejach naszego miasta rozpoczynającej się legendą o bryle srebra wykopanej w polu przez chłopa Rybkę. W dokumencie „Ordunek Gorny” z 1528r., nadano prawa i obowiązki w wydobyciu kruszców na naszym terenie. W strojach uczestników pochodu pokazano mieszczan tu żyjących w różnych okresach czasu. Działające cchy rzemieślnicze. Okoliczni właściciele ziemscy, parafianie w procesji ze świętymi obrazami. Obce wojska przetaczające się przez miasto na przestrzeni dziejów. Szwedzi, Prusowie, Rosjanie i Francuzi i Husaria Króla Jana III Sobieskiego. To tu w karczmie Sedlaczka żegnał się z królową Marysieńką w drodze na odsiecz wiedeńską. Wojska I wojny światowej oraz śląskie oddziały powstańcze lat 1919-1921. Odzyskanie niepodległości. Polskie urzędy i szkoły. III Pułk Ułanów na koniach oraz „druciki”- wojsko łączności. Rozwój nauki, rzemiosła, kupiectwa i kolejnictwa tamtego czasu. Teraz nasz czas w pochodzie tarnogórskim. Włodarze miasta i powiatu. Bractwo kurkowe strzelające na wiwat. Kolorowo przebrane uśmiechnięte dzieci szkolne, zespoły taneczne i folklorystyczne, wóz dożynkowy z tegorocznymi plonami, muzyka orkiestr dętych oraz my studenci Uniwersytetu Trzeciego Wieku wzięliśmy udział w pochodzie. Część w strojach historycznych oraz Zespół tańca współczesnego „Sie chce” i Zespół „Frajda”. Spójrz na załączone zdjęcia i wyrusz w historyczną podróż po naszym mieście.
Relacja i zdjęcia: Grażyna Jurek, Krzysztof Nikiel
