„Być kobietą…” czyli jak być uśmiechniętym i dobrze się bawić. Tarnogórskie Stowarzyszenie Uniwersytet Trzeciego Wieku 12 marca kabaretowym koncertem bawiło swoich słuchaczy i sympatyków na spotkaniu zorganizowanym z okazji Dnia Kobiet w Kompleksie Zamkowym w Starych Tarnowicach. Zadaniem Uniwersytetu Trzeciego Wieku jest rozwijanie zainteresowań ludzi w wieku dojrzałym, w okresie zmian często bardzo niekorzystnie wpływających na psychikę. Odejście na emeryturę powoduje potrzebę zorganizowania sobie na nowo wolnego czasu i wypełnienia go zajęciami kreatywnymi. Aktywizowanie seniorów to jedna z funkcji Tarnogórskiego Stowarzyszenia- Uniwersytet Trzeciego Wieku, którą można by określić słowami Szekspira: „Nie poddawaj się rozpaczy. Życie nie jest lepsze ani gorsze od naszych marzeń, jest tylko zupełnie inne”. I nic tak nie działa na nasz nastrój jak porcja zdrowego mocnego śmiechu i dobra rozrywka.
„Być kobietą…” to koncert, który zorganizowali słuchacze Uniwersytetu Trzeciego Wieku , wykorzystując ciekawe teksty kabaretowe i piosenki poświęcone kobietom. Humor kabaretowy, talenty wokalne i aktorskie sprawiły, że koncert okazał się doskonałą zabawą. Zasługa to przede wszystkim autorki scenariusza i głównego reżysera koncertu, Henryki Borkowskiej – Szmatloch, która potrafiła wciągnąć wszystkich uczestników spotkania do wspólnej zabawy. Można powiedzieć , że była to wspaniała chwila relaksu takiego na 102. Liczba 102 przypomina, że to tyle lat mija w tym roku od ustanowienia w 1910 r. przez Międzynarodówkę Socjalistyczną w Kopenhadze, obchodzonego na całym świecie, Dnia Kobiet. Ten dzień, w założeniu programowym, miał służyć krzewieniu idei praw kobiet i budowaniu społecznego wsparcia dla powszechnych praw wyborczych dla kobiet.
Ale przede wszystkim koncert był wspólnym spotkaniem ludzi, którzy chcą realizować swoje pasje i ciekawie spędzać każdą chwilę.
Podsumowaniem tego koncertu słuchaczy Uniwersytetu Trzeciego Wieku, a zapewne także w ogóle idei Tarnogórskiego Stowarzyszenia UTW, mogą być słowa współczesnego prozaika i dramaturga starszego pokolenia Henryka Bardijewskiego: „Obowiązek bycia szczęśliwym, obowiązek wobec siebie samego i wobec innych – tak, tak, wobec innych, bo nie wolno bliźnich zatruwać swoim zgorzknieniem i smutkiem – to jest sprawa najczęściej ponad siły pojedynczego człowieka! Do tego zdolni są tylko ludzie wyjątkowi. Niewielu ich jest, ale jak już są, to promieniują i świecą pięknym blaskiem, jak gwiazdy pierwszej wielkości.”