Kategoria: Relacje

DZIEŃ 1       17.03.2025 r.

Punktualnie o godz.9.00 rozpoczęliśmy  naszą przygodę z Erasmusem +  . W imieniu organizacji przyjmującej tj. Erasmus  Learning Academy SL przywitała nas Marija .  Marija to sympatyczna, młoda kobieta, która będzie dla naszej grupy prowadzić zajęcia. Tematem pierwszych zajęć było zrozumienie różnicy pomiędzy grupą i zespołem oraz pracą zespołową i grupową. W następnej kolejności zaczęliśmy dokonywać analizy rozwoju zespołu biorąc pod uwagę następujący schemat:

• Formowanie – polegające na zapoznaniu się członków zespołu ze sobą i skoncentrowanie uwagi na zrozumieniu celów i ról w danym zespole;
• Burza – etap, w którym pojawiają się konflikty i napięcia, zaś członkowie zespołu próbują ustalić swoje role i wpływy;
• Normowanie – polegające na zrozumieniu zasad współpracy oraz poznaniu mocnych i słabych stron członków zespołu. Istotna jest tu komunikacja, by dążyć do współpracy i osiągnięcia wspólnego celu;
• Wykonywanie – zespół zaczyna działać na najwyższym poziomie, staje się spójny, skuteczny i efektywny w rozwiązywaniu problemów;
• Rozwiązywanie – zespół przestaje działać w wyniku osiągnięcia zamierzonego celu.

Od wiedzy teoretycznej przeszliśmy do zadań praktycznych, czyli do pracy zespołowej. Wykonaliśmy ćwiczenia, które rozluźniły początkowo napiętą atmosferę i poczuliśmy satysfakcję, gdy pochwalono nas za osiągnięty rezultat.

Pierwsze koty za płoty! Okazuje się, że dajemy świetne radę i obawy o barierę językową okazały się płonne. Keep smiling! – wszak językiem wykładowym jest angielski.

DZIEŃ 2     18.03.2025r.

Tematem dzisiejszych zajęć było analizowanie pracy zespołowej. Zastanawialiśmy się, co sprawia, że współpraca w zespole staje się skuteczna i efektywna?  Okazje się, że składają się na nią następujące elementy:

• Otwarta i szczera komunikacja;
• Zaufanie i wzajemny szacunek w trakcie każdego działania, np. przy dzieleniu się pomysłami bez obawy o ocenę innych;
• Korzystanie z zestawu umiejętności poszczególnych członków zespołu – różnorodność to klucz do innowacji;
• Współpraca i elastyczność polegająca na reagowaniu na zmiany i nieoczekiwane wyzwania;
• Odpowiedzialność każdego członka zespołu;
• Kultura zespołowa, która wspiera i tworzy atmosferę dla kreatywności i permanentnego doskonalenia.

Wiedza teoretyczna została zweryfikowana poprzez wykonanie szeregu ćwiczeń pozwalających na odkrycie ukrytych umiejętności członków zespołu, pobudzających ich kreatywność, rozwijających umiejętności współpracy i doskonalenia metod działania. Wykonane ćwiczenia miały na celu mapowanie procesów tworzenia zespołu, widzianego systemowo, jako układ wzajemnych relacji i powiązań. W ramach zadania sporządzono mapę procesu.

Ćwiczenia wykazały, że praca zespołowa umożliwia:

• Osiągnięcie celów trudnych do zrealizowania samodzielnie;
• Zwiększenie efektywność przez jasne zdefiniowanie ról, by zredukować ewentualne zamieszanie;
• Poprawienie dynamiki zespołu;
• Koncentrowanie uwagi na mocnych stronach członków;
• Zachęcanie do współpracy, tworzenie atmosfery kreatywności i dążenia do sukcesu;
• Przekształcanie nieporozumień i konfliktów w okazje do rozwoju;
• Wzajemne wspieranie się, cieszenie się z osiągnięć.

Na koniec prowadząca zajęcia  wyraziła zadowolenie z osiągniętych wyników i zaangażowania wszystkich uczestników szkolenia. Zapowiedziała, że kolejny dzień kursu będzie przeprowadzony w warunkach terenowych, które umożliwią wykonanie zaplanowanych ćwiczeń.

DZIEŃ 3    19.03.2025r.

Dzień trzeci zaczął się ekscytująco, gdyż Marija  zaprowadziła nas na brzeg oceanu. W oddali widać było wulkan Teide. Nasza praca zaczęła się od ewaluacji zajęć z dnia poprzedniego. Posługując się językiem angielskim, opowiedzieliśmy, co wynieśliśmy ze szkolenia wtorkowego i jakie mamy na ten temat przemyślenia.

Było to wprowadzenie do dzisiejszego tematu zajęć, który mówił o stylach zarządzania zespołem. Każdy z nas musiał ze znanych osób rzeczywistych, zmarłych lub żyjących, zaproponować jedną postać, która według niego zasługuje na miano doskonałego lidera. Po krótkim zastanowieniu się uzasadnialiśmy swoje wybory. Wśród postaci znaleźli się między innymi: ojcowie uczestników, Lech Wałęsa, wychowawca szkolny, Albert Einstein, prezes tarnogórskiego UTW, dwóch instruktorów zajęć artystycznych.

Okazało się, że wśród cech zaproponowanych liderów były: odpowiedzialność, wytrwałość w dążeniu do celu, uczciwość, orientacja na człowieka, kreatywność, gotowość do poświeceń, odwaga.

W części teoretycznej dowiedzieliśmy się, że u dobrego lidera najważniejsze umiejętności to: wyznaczanie wizji, wskazanie kierunku działania zespołu, zachęcanie i inspirowanie ludzi do współpracy, odpowiedzialne podejmowanie decyzji. Poznaliśmy style przywództwa Daniela Golemana, psychologa, który zdefiniował pojęcie inteligencji emocjonalnej. Wyznaczył on sześć stylów przywództwa:

• Styl przymusowy [komendujący];
• Styl autorytarny [wizjonerski];
• Styl afiliacyjny;
• Styl demokratyczny;
• Styl wyznaczający tempo [Pacesetting];
• Styl coachingowi.

Z treści wykładu Mariji wynikało, że zgodnie z teorią Golemana dobry lider powinien dostosować swoje działania do sytuacji i potrzeb zespołu, a także łączyć różne style, aby wydobyć to, co najlepsze z członków teamu. Do kluczowych elementów przywództwa należą: wizja, empatia, podejmowanie decyzji, motywowanie. W tym momencie zrozumieliśmy, dlaczego zajęcia musiały odbyć się na brzegu Atlantyku. Ćwiczenie, które poleciła nam wykonać Marija, nawiązywało do społeczności gęsi gęgawej, która to wspólnota zawiera w sobie wszystkie wymienione przez Golemana cechy. Naszym zadaniem było stworzenie sceny – gry teatralnej uwzględniającej zachowania tej grupy. Zajęcia plenerowe wynikały z wymaganej przestrzeni do odgrywania zachowań ptaków w naturze. Wśród naszych koleżanek i kolegi  ujawniły się ukryte dotąd kompetencje aktorskie . Zakończyliśmy zajęcia w milej atmosferze, ciesząc się, że zdobyliśmy ciekawą wiedzę i nowe umiejętności w zakresie zarządzania zespołem.

Dzień 4     20.03.2025 r.

Dzień czwarty został poświęcony dwóm zagadnieniom: inteligencji emocjonalnej i umiejętnościom społecznym.

W ramach rekapitulacji zajęć dnia poprzedniego pracę rozpoczęto ćwiczeniem na opanowanie umiejętności kojarzenia. Prowadząca przypomniała typy przywództwa i przedstawiła karty w symboliczny sposób ukazujące możliwe postępowania liderów. Przypomniała sześć typów przywództwa, a mianowicie: komendujący, wizjonerski, afiliacyjny, coatchingowy, styl wyznaczający tempo (pacesetting). Zadaniem uczestników, podzielonych na grupy, było przyporządkowanie na zasadzie skojarzeń wybranej karty do stylu liderowania. Zespoły przed podjęciem decyzji przeprowadziły burzę mózgów i wykonały polecenie prowadzącej. Następnie grupy przedstawiły swoją interpretację ilustracji na kartach, uzasadniając dokonany wybór.

Następnym etapem zajęć był wykład prowadzącej dotyczący pięciu filarów inteligencji emocjonalnej. Według Golemana istnieją:

• Świadomość własna rozumiana jako bycie w zgodzie ze swoimi uczuciami i posiadanie wiedzy, co je wywołuje;
• Samoregulacja którą jest zdolność i umiejętność utrzymywania spokoju pod presją oraz zarządzania stresem;
• Motywacja czyli umiejętność wyznaczania celów i dążenia do nich z energią i wytrwałością;
• Empatia – cecha pozwalająca na rozumienie emocji innych osób;
• Umiejętności społeczne – zdolność do budowania i utrzymywania zdrowych relacji, skutecznej komunikacji i dobrej współpracy z innymi.

W drugiej część zajęć zajmowaliśmy się emocjami. Marija podkreśliła, że istnieje sześć podstawowych emocji: gniew, wstręt, radość, strach, smutek, zaskoczenie. Praktycznym zadaniem dla uczestników było ćwiczenie polegające na zidentyfikowanie kryzysowej sytuacji, zapisanie na kartkach papieru tejże i przekazanie do losowego pobrania przez uczestników. Mieli oni po zastanowieniu określić, jakie prawdopodobne emocje wywołałaby opisana sytuacji i jak rozwiązaliby problem.

W ostatniej części zajęć zajmowaliśmy umiejętnościami miękkimi, które można nazwać kompetencjami interpersonalnymi i intrapersonalnymi. Cechy intrapersonalne to umiejętności i zdolności związane z wewnętrznym rozumieniem samego siebie, swoich emocji, myśli, potrzeb oraz motywacji. Obejmują one zdolność samokontroli, refleksji i samoświadomości. Współczesna psychologia definiuje wśród tych cech: empatię, asertywną komunikację, przywództwo, pracę zespołową, zarządzanie konfliktami, zarządzanie czasem, autonomię i zdolność adaptacji.

W dniu dzisiejszym  organizatorzy  zaplanowali dla nas krótki wyjazd, którego celem było przybliżenie kultury lokalnej społeczności. W trakcie wyjazdu mieliśmy także  okazję zobaczyć górę Teide, która jest świadectwem początków Teneryfy.

DZIEŃ 5                 21.03.2025r.

Wczoraj Marija zadała nam  zadanie domowe . Mieliśmy  przygotować odpowiedź- czego wczoraj nauczyliśmy i czego doświadczyliśmy. Zadanie poleciła wykonać w grupach w postaci „mapy myśli” na dużych kartkach papieru. Do słowa TEAMWORK należało w postaci krzyżówki wypisać pojęcia skojarzeniowe do omawianych wczoraj terminów, między innymi inteligencja emocjonalna, świadomość własna, umiejętności społeczne. Grupy wykazały się dobrym zapamiętaniem przerobionego materiału i krzyżówka się świetnie utworzyła.

W głównej części zajęć analizowaliśmy pojęcie empathy i sympathy. Dowiedzieliśmy się, że w psychologii istnieje subtelna, ale istotna różnica między współczuciem a empatią:

Sympathy (współczucie) oznacza odczuwanie troski lub smutku wobec kogoś innego, bez głębszego utożsamiania się z jego problemem. To bardziej dystansowane uczucie – uznanie, że ktoś cierpi i chęć okazania wsparcia, ale bez pełnego zrozumienia jego emocji.

Empathy (empatia) to zdolność do autentycznego „wczuwania się” w emocje drugiej osoby, zrozumienia jej uczuć z jej perspektywy. To bardziej głębokie i osobiste połączenie z tym, co ktoś przeżywa.

Marija zaprezentowała nam film rysunkowy, którego scenki w zabawny, ale wyrazisty sposób ukazywały powyższe uczucia. W celu utrwalenia poznanych pojęć wykonaliśmy ćwiczenie, polegające na analizie tekstów i dopasowanie sytuacji w nich przedstawionych do psychologicznych pojęć.

Następnie zajęliśmy się definiowaniem celów. Marija zwróciła uwagę, aby przy określaniu ich w pracy tarnogórskiego UTW pamiętać, aby były one SMART:

• S: Specific (Konkretne) – cel powinien być jasno określony i zrozumiały.
• M: Measurable (Mierzalne) – musi być możliwość zmierzenia postępów lub osiągnięcia celu.
• A: Achievable (Osiągalne) – cel powinien być realny, możliwy do zrealizowania.
• R: Relevant (Istotne) – powinien być zgodny z ogólnym celem lub strategią.
• T: Time-bound (Określony w czasie) – musi mieć wyraźny termin realizacji.

Zadaniem dla każdego z uczestników szkolenia było zaproponowanie użytecznych dla naszego Stowarzyszenia projektów i sprawdzenie, czy zostały spełnione w nich wszystkie cele. Z zainteresowaniem słuchaliśmy propozycji działań i ocenialiśmy, czy przyniosą one Stowarzyszeniu konkretną korzyść, czy są możliwe do zrealizowania i weryfikacji, osiągalne i zgodne ze ogólną strategią.

Końcową częścią zajęć było analizowanie stresu. Najpierw indywidualnie, a potem w grupach tworzyliśmy definicję stresu. Różniły się one nieco od siebie, ale wszyscy byliśmy zgodni, że stres to uczucie przytłoczenia lub niemożności poradzenia sobie z presją psychiczną i emocjonalną.

Stres można pokonać, stosując różne techniki i strategie. Generalnie dzielą się one na dwa główne rodzaje: poznawcze i behawioralene. Techniki te to:

• Zarządzanie czasem;
• Techniki relaksacyjne;
• Aktywność fizyczna;
• Wsparcie społeczne;
• Zdrowy styl życia;
• Pozytywne myślenie i zmiana perspektywy;
• Szukanie pomocy profesjonalne.

Korzystając z tych strategii, możemy lepiej radzić sobie ze stresem, poprawić swoje samopoczucie i zapobiec długoterminowym problemom zdrowotnym, fizycznym i psychicznym.

Tradycyjnie na zakończenie zajęć Marija poprosiła nas o dokonanie ich oceny. Po pierwszym tygodniu szkolenia możemy stwierdzić, że zajęcia prowadzone są na bardzo wysokim poziome, z pełnym profesjonalizmem mentorki oraz wielkim zaangażowaniem członków naszej grupy.

DZIEŃ 6         24.03.2025r.

Nasza mentorka na początku spotkania zarządziła podsumowanie pierwszego tygodnia nauki. Kazała zastanowić się, czego się dowiedzieliśmy podczas zajęć, co wykorzystamy w naszej pracy w Stowarzyszeniu i jakie są nasze refleksje związane z pobytem na Teneryfie. Podzieliła zespół na dwie grupy oraz zaleciła wykonać na dużych arkuszach papieru mapę myśli i zawrzeć na niej nasze refleksje. Z pracą uporaliśmy się szybko i w kolejnym etapie każdy z uczestników szkolenia zaprezentował swoje uwagi.

W ramach tego posumowania Marija powróciła do kwestii dotyczących stresu. Rozważaliśmy, jak dobrze radzić sobie z tą negatywną emocją. Zwróciliśmy uwagę na to, że celowym jest dążenie do zrozumienia przyczyn trudnej sytuacji, spróbować na problem spojrzeć z innej perspektywy. Następnie należy myśleć o krokach mających rozwiązać sytuację, a także skupić myśli na pozytywnych stronach w miejsce rozpamiętywania okoliczności sprawy. Należy próbować przedefiniować stresujące myśli w celu podkreślenia potencjalnych korzyści wynikających z trudności.

Poznaliśmy kilka przykładów złego radzenia sobie ze stresem, np. wyolbrzymianie sytuacji i negatywnych jej konsekwencji, obwinianie siebie lub innych za zdarzenie. Przykładami dobrego radzenia sobie ze stresem jest szukanie wsparcia społecznego, uzyskiwanie pomocy od innych. Prowadzi to do bezpośredniego rozwiązania problematycznej sytuacji. Zalecanymi reakcjami na pojawiając się okoliczności może być ćwiczenia gimnastyczne, spacer, wyjazd na wakacje, słuchanie relaksującej muzyki, medytacja czy oddanie się swojemu hobby. Nie należy w żadnym wypadku unikać pomocy innych, powstrzymywać się od wyrażenia swoich emocji lub szukać substytutów w postaci alkoholu, narkotyków itp. Na polecenie Mariji wykonywaliśmy ćwiczenia, zamieniając negatywne myśli w pozytywne. Okazało się, że nie jest to łatwa sprawa.

Rozważenie tych zagadnień było wstępem do analizy wpływu stresu na pracę zespołową. Ta negatywna emocja w równie silnym stopniu oddziałuje na człowieka jak i na zespół oraz na jego wydajność i przebieg pracy. Członkowie zespołu wdrażającego strategie radzenia sobie ze stresem doświadczają: poprawy zdrowia fizycznego i psychicznego, zwiększonej odporności na wyzwania, lepszej równowagi między życiem zawodowym a prywatnym oraz bardziej pozytywnego nastawienia do członków zespołu. Liderzy mogą zachęcać do radzenia sobie ze stresem poprzez promowanie właściwej komunikacji, elastyczność w organizacji pracy, wdrażanie technik uważności i relaksacji.

Każdy z uczestników szkolenia podzielił się swoimi refleksjami na temat tego, jakie strategie sam stosuje w przypadku stresu, by poczuć się lepiej i jak próbuje pomóc innej osobie doznającej tej negatywnej emocji. Wśród propozycji znalazły się między innymi: sporządzanie listy rzeczy do zrobienia w celu uporządkowania myśli i zapewnienia jasnego obrazu sprawy, ustalenie kolejności i priorytetów zadań.

Uzupełnieniem do czwartkowych zajęć były uwagi dotyczące inteligencji i zdolności twórczych człowieka. Ważnym było stwierdzenie, że inteligencję i zdolności można zmienić poprzez trening i wysiłek. Marija posłużyła się porównaniem do ćwiczeń fizycznych. Tak jak poprawia się kondycję na siłowni, ćwiczenia intelektualne doprowadzą do rozwoju nowych możliwości umysłowych. Przeczy to wcześniejszym poglądom, zgodnie z którymi inteligencję postrzegano jako niezmienną cechę.

W końcowej części zajęć wykonaliśmy ćwiczenie, które potwierdziło tę tezę. Mieliśmy podzielić się z członkami zespołu swoimi przykładami:

• jednej rzeczy, w której zawsze byliśmy dobrzy,
• jednej rzeczy, w której myślimy, że nigdy nie będziemy dobrzy,
• jednej rzeczy, w której nie byliśmy dobrzy a z czasem ją poprawiliśmy,
• jednej rzeczy, w której byliśmy dobrzy, ale z czasem ją utraciliśmy.

Analizą powyższych przykładów zakończyliśmy dzisiejsze szkolenie.

DZIEŃ 7            25.03.2025r.

Dzisiaj czekała nas niespodzianka. Nie udaliśmy się do sali wykładowej z projektorem i meblami biurowymi, ale do pomieszczenia ze zgromadzonymi pamiątkami z przeszłości hotelu, który jest najstarszym obiektem tego typu w mieście. W atmosferze nostalgii za dawnymi czasami analizowaliśmy bardzo nieodległą przeszłość, bo przepytano nas z wczorajszych zajęć.

Nowym tematem poruszonym przez Mariję była asertywność. Uczestnicy mieli za zadanie samodzielnie zdefiniować pojęcie asertywności na podstawie własnych doświadczeń. Po twórczej dyskusji przedstawiliśmy swoje rozumienie zagadnienia. Przykładem niech będzie jedna z naszych definicji: „Assertiveness is the ability to keep your opinion without violating the dignity of the adversary”. Co się tłumaczy: „Asertywność to umiejętność zachowania swojej opinii bez naruszania godności adwersarza”. Wielu ze słuchaczy zwróciło uwagę, że to zagadnienie kojarzy się często z umiejętnością mówienia NIE.

Następnie Marija powiedziała, że udamy się na krótki spacer do ogrodu miejskiego, by tam w otoczeniu przyrody kontynuować zajęcia. Gdy udało nam się wspiąć na wzgórze, usiedliśmy na ławkach i zajęliśmy się nowym tematem, którym były typy stylów komunikacji. Przeanalizowaliśmy cztery najważniejsze sposoby porozumiewania się ludzi:

• Komunikacja pasywna. Mamy z nią do czynienia wówczas, gdy osoba ma trudności z powiedzeniem NIE i odczuwa niepokój przed konfliktem. Taki styl może doprowadzić do nieporozumień, poczucia żalu lub bycia pomijanym.
• Komunikacja agresywna. Ten styl charakteryzuje się wyrażaniem potrzeb lub opinii w sposób wrogi, często ignorujący uczucia innych. Może to prowadzić do konfliktów, zniszczenia relacji i utrzymywania się atmosfery napięcia.
• Komunikacja pasywno-agresywna. Występuje wtedy, gdy pośrednio wyrażamy złość lub frustrację, często poprzez sarkazm, opóźnianie działań, sabotaż.
• Komunikacja asertywna. Osoby komunikujące się w ten sposób wyrażają swoje myśli, uczucia i potrzeby, w sposób jasny, szczery i pełen szacunku. Bronią siebie, nie naruszając innych. Asertywność sprzyja otwartemu dialogowi, wzajemnemu szacunkowi i pozytywnym relacjom.

Podsumowując nasze rozważania, zwróciliśmy uwagę na fakt, że zrozumienie naszego stylu komunikacji pomaga nam stać się bardziej świadomymi uczestnikami dialogów oraz pozwala pojąć, jak nasze zachowanie wpływa na interakcje. Zgodziliśmy się wszyscy ze stwierdzeniem, że asertywny sposób komunikowania się jest najskuteczniejszy, najlepiej wpływa na relacje międzyludzkie i redukuje konflikty. Tym zakończyliśmy dzisiejsze szkolenie.

DZIEŃ 8                  26.03.2025r.

Dzisiejsze zajęcia podzielone były na dwie części. Pierwsza z nich dotyczyła niewerbalnych sposobów komunikowania się. Jest to temat dość dobrze znany, dlatego Marija nie rozwodziła się nadmiernie, przypominając kluczowe aspekty komunikacji, czyli:

• wyraz twarzy,
• mowa ciała,
• kontakt wzrokowy,
• ton głosu,
• gesty i dotyk.

Następnie rozważaliśmy asertywność, którą powszechnie się uważa za klucz do efektywnej komunikacji. Asertywność sprawia, że człowiek wyraża swoje myśli, uczucia i potrzeby w sposób bezpośredni, szczery i pełen szacunku. Jest to jeden z najskuteczniejszych stylów komunikacji, ponieważ równoważy szacunek do siebie i innych.

Omówiliśmy kluczowe aspekty asertywności w komunikacji. Są to:

• szacunek dla innych,
• bezpośrednie wyrażanie swoich poglądów,
• pewność siebie,
• ustalanie granic,
• asertywne słuchanie.

Marija zwróciła uwagę na fakt, że z asertywności w komunikacji wynikają następujące korzyści:

• zapobieganie nieporozumieniom,
• zmniejszanie lęku,
• sprzyjanie właściwym relacjom,
• wzmacnianie poczucia własnej wartości.

Rozpoczęliśmy dyskusją, co każdy z nas sądzi na ten temat. Posługiwaliśmy się przykładami z życia codziennego i funkcjonowania naszego Stowarzyszenia. Byliśmy zgodni, że asertywność to potężne narzędzie komunikacyjne, które wspiera zdrowe i skuteczne interakcje. Łącząc asertywność z niewerbalną komunikacją, możemy wzmocnić nasze relacje i zapewnić sobie, że nasze wiadomości będą zarówno zrozumiane, jak i szanowane.

Marija zapowiedziała, że następnego dnia będziemy zajmowali się konfliktami i powinniśmy zastanowić się, jaki każdy z nas ma sposób na rozwiązywanie konfliktów.

DZIEŃ 9                  27.03.2025r.

Co to jest konflikt? – to główny temat dzisiejszych zajęć.

Zaczęliśmy od ćwiczenia, w którym każdy z nas miał za zadanie zdefiniować to pojęcie. Wspólnie doszliśmy do następującej konkluzji: konflikty występują, gdy cele są niespójne pomiędzy myślami i emocjami. Pojawiają się między osobami, zespołami i organizacjami. Mogą wystąpić z powodów poznawczych i afektywnych. Konflikty powstają, ponieważ są:

• różne potrzeby, cele i wartości,
• rożne style i błędna komunikacja,
• odmienne postrzeganie, odczucia i opinie,
• ograniczone zasoby.

Ćwiczenie, które następnie wykonaliśmy, polegało na tym, że do losowo wybranych słów, np. kartka papieru, kot, pies należało napisać uzasadnienie, dlaczego pojęcia te mogą być zarzewiem konfliktów. Działanie to pobudziło naszą kreatywność i uporaliśmy się z nim szybko i sprawnie.

Następnie w parach zastanawialiśmy się, czy mogą wystąpić pozytywne aspekty konfliktów. Byliśmy zgodni co do tego, że konflikty mogą wywoływać również pozytywne zjawiska w zespole, jeśli uczestnicy mają dobrą wolę rozwiązania go i poszukują metod, które często prowadzą do nowatorskich spojrzeń i ciekawych wniosków. Gdy podchodzimy do niezgodności pozytywnie, może ona sprzyjać rozwojowi jednostki i grupy.

Kontynuacją tej myśli było następne ćwiczenie, które poleciła nam wykonać prowadząca warsztaty. Polegało ono na napisaniu pięciu słów i postaw, które uważamy za najbardziej odpowiednie do sprecyzowania pojęcia konfliktu, oraz pięciu słów, które mogą rozładować konflikt. W grupie pierwszych wyrazów powtarzały nam się: nigdy, mówiłem ci przecież, ty zawsze, nieważne, dobre tylko dla ciebie. W drugiej grupie pojawiły się: rozumiemy, pozwól; mi wyjaśnić, jedną z opcji jest, możemy ci pomoc, mogę zasugerować itp.

W końcowej części dzisiejszych zajęć Marija zapoznała nas z trzema kluczowymi zasadami zarządzania konfliktem. Są to:

• komunikacja – obie strony muszą aktywnie słuchać i wyrażać swoje punkty widzenia;
• empatia i zrozumienie – wczuwanie się w sytuację drugiej osoby pozwala zobaczyć problem z innego punktu widzenia i otwiera drzwi do zgodnych ustaleń;
• współpraca i poszukiwanie rozwiązań – zamiast koncentrować się na wygranej porozumiewamy się z drugą stroną i szukamy kompromisu, satysfakcjonująco adwersarzy, co daje poczucie wspólnego zwycięstwa.

Marija poinformowała nas, że na jutrzejszym ostatnim naszym wspólnym spotkaniu po części wykładowej i ćwiczeniowej odbędzie się uroczystość wręczenia certyfikatów. Szkolenie było tak interesujące, że z żalem przyjdzie nam się rozstać z kreatywną i życzliwą prowadzącą.

DZIEŃ 10               28.03.2025r.

Dzisiejsze zajęcia miały charakter podsumowujący nasze szkolenie, o którym mówiliśmy sobie „Erasmus pod wulkanem”. Marija najpierw kazała nam odrysować swoje dłonie, podpisać kartkę własnym imieniem, a następnie przekazać ją do wszystkich uczestników kursu, by wyrazili krótko swoje opinie o kolegach. Gdy każdy otrzymał wypełnioną arkusik, dotyczący jego samego, z przyjemnością przeczytał zawarte tam uwagi. Wynikało z nich bowiem, że polubiliśmy się i współpraca w czasie szkolenie przebiegała w twórczej, przyjaznej, a nawet przyjacielskiej atmosferze.

Następnie analizowaliśmy wartości, które są dla nas ważne. Wykonywaliśmy polecenie indywidualnie i każdy miał okazję dokonać wiwisekcji i dowiedzieć się czegoś ciekawego o sobie. Było to bardzo interesujące i inspirujące doświadczenie. Rozważaliśmy również, jakie nasze cechy są widoczne dla ludzi oraz jakie ujawniają się po bliższej interakcji z otoczeniem.

Odkrywanie własnej tożsamości wiąże się z badaniem i zrozumieniem tego, kim jesteśmy w istocie. Może to być kształtowane przez czynniki takie jak: kultura, tło, doświadczenia, wartości i przekonania. Dla wielu osób ten proces trwa przez całe życie, ponieważ tożsamość może ewoluować z czasem. Pojęcie tożsamości jest więc wieloaspektowe i może obejmować:

• Tożsamość kulturową, czyli związek z korzeniami etnicznymi, kulturowymi lub regionalnymi;
• Tożsamość społeczną; która zwraca uwagę na role, jakie odgrywamy w społeczeństwie; jest to związane z wiekiem, płcią i zawodem;
• Tożsamość osobistą, czyli nasze wartości, zasady, to, co nas wyróżnia.

Zrozumienie naszej tożsamości jest kluczowe, gdyż pomaga nam zrozumieć jak wpasowujemy się w świat, jaką rolę pełnimy w społeczeństwie. Pozwala to również zrozumieć tożsamość innych osób, co sprzyja empatii i więziom międzyludzkim.

W ramach rekapitulacji dzisiejszego dnia oraz całego naszego kursu mieliśmy odpowiedzieć na pytanie, co nam się najbardziej podobało i co nas zainspirowało do przemyśleń i projektowania działalności naszej organizacji. Postawiono nam również zadanie: zastanowić nad sobą, nad tym co nam ciąży i co wrzucilibyśmy do kosza. Było to bardzo pouczające ćwiczenie, gdyż pozwoliło osobiście przeformatować nasze wartości i kierunki rozwoju organizacji.

Najbardziej uroczystym momentem dzisiejszego dnia było wręczenie certyfikatów, z których wynikało, że odbyliśmy kurs zakresu „Efektywne zarządzanie organizacją” w ramach akredytowanego projektu nr 2024-1-PL01-KA121-ADU-000208019. Następnie serdecznie pożegnaliśmy się z Mariją, naszą edukatorką, chwaląc ją za profesjonalizm, świetne przygotowanie materiałów oraz wprowadzenie i utrzymywanie życzliwej atmosfery w trakcie całego szkolenia.

Jutro wracamy do domu. Adiós Erasmusie! Adiós Teneryfo!

A na koniec pobytu zaskoczenie. Terenia i Krzysiu Niklowie ( zakochani w Kanarach) odwiedzili naszych kursantów podczas swojego , kolejnego pobytu na Teneryfie. Radość ze spotkania była WIELKA.

Kurs zaliczony, certyfikaty otrzymane