Kategoria: Relacje z wycieczek

Nowy rok akademicki rozpoczęliśmy także wycieczkowo. Około 90 osób wyruszyło na pierwszą , zorganizowaną przez stowarzyszenie wycieczkę zagraniczną. Celem podróży była Saksonia , land w Niemczech graniczący z zachodnią granicą Polski. Saksonia to kraj z bogatą ilością skarbów kultury i sztuki. Z przewspaniałym przewodnikiem Panem Przemkiem Lachowiczem zobaczyliśmy te najbardziej znane i te które są obowiązkowym punktem wycieczki po Saksonii. Były to w większości miejsca, które wiązały się z polskim królem  Augustem II Mocnym .

Zwiedzanie rozpoczęliśmy  od Szwajcarii Saksońskiej czyli od tajemniczej krainy Gór Połabskich. Wynurzające się z zieleni piaskowce przybierają tam różnorodne,  oryginalne kształty. Największą atrakcją jest kamienny most Bastei. Mogliśmy  go podziwiać w całej okazałości  z wielu  platform widokowych . To tutaj natura zaprezentowała nam pokaz swoich możliwości. Kolejnym przystankiem była twierdza Königstein.  Tutaj podziwialiśmy  najstarsze zachowane koszary w Niemczech, najgłębszą studnię w Saksonii, pierwszy saksoński kościół garnizonowy oraz kopię legendarnej wielkiej beczki na wino Augusta Mocnego. W tej nigdy niezdobytej »saksońskiej bastylii« więzieni byli m.in synowie króla Jana Sobieskiego oraz wynalazca porcelany Johann Friedrich Böttger .

Drezno, to miasto, które  po nalotach dywanowych w 1945 roku zostało właściwie odbudowane na nowo. Powojennym architektom przy rekonstrukcji miejskiego krajobrazu i zabytków szczególnie przydały się  płótna Canaletta . Jego miejskie pejzaże przedstawiające Drezno oglądaliśmy w Galerii Starych Mistrzów w Zwingerze i to na nich wzorowano się przy odbudowie miasta . Zobaczyliśmy najważniejsze zabytki Drezna w tym Operę Sampera, malowidło ścienne „Orszak książęcy, Katedrę św. Trójcy, Zamek- rezydencję Wettynów, Pałac Zwinger z galerią sztuki, zbiorami porcelany i salonem matematyczno- fizycznym, kościół Frauenkirche oraz Starówkę.

Miśnia to  miasto porcelany . Założona tutaj przez Augusta II Sasa Manufaktura Porcelany rozsławiła to miasto na cały świat. Mieliśmy okazję zobaczyć kilkunastominutowy film, który w przystępny sposób wyjaśnił historię wynalezienia europejskiej porcelany a następnie przechodząc przez kolejne pokoje zobaczyliśmy jak pracownicy manufaktury własnoręcznie wykonują porcelanowe talerze lub figurki. Począwszy od nadania formy bezkształtnej masie poprzez obróbkę, szkliwienie oraz dekorowanie i malowanie  mogliśmy  dokładnie przyjrzeć się wszystkim elementom powstawania porcelany z Miśni. Ostatnią częścią ekspozycji były historyczne i współczesne produkty manufaktury. Część z nich- te  najcenniejsze zwidzieliśmy w pałacu Zwinger w Dreźnie, ale tutejsze muzeum również olśniło nas  bogactwem „białego złota”. Mieliśmy tez okazję zobaczyć kamienną twierdzę Miśni Zamek Albrechtsburg .

Görlitz to miasto w Niemczech, które szczyci się największą ilością odrestaurowanych zabytków .Poza sporą ilością turystów,  miasto bardzo często odwiedzają filmowcy z całego świata, dzięki czemu żartobliwie bywa nazywane Görliwood. Urokliwe uliczki z  renesansowymi i barokowymi kamieniczkami, z których każda posiada inny portal doprowadziły nas do dolnego i górnego rynku . Co jeszcze zobaczyliśmy ? Zobaczyliśmy wieżę ratuszową z zegarami słonecznymi, fontannę Neptuna , ratusz oraz kamienicę z portalem „Łukiem Szeptów”, gdzie osoby stojące po jego obu stronach usłyszały swoje szepty. A na koniec górujący  nad Görlitz kościół pw Św. Piotra i Pawła z organami zwanymi jako organami słonecznymi.

I to wszystko co przez 3 dni mogliśmy zobaczyć. Każdy z nas miał niedosyt poznawania Saksonii i może……….. jeszcze tutaj wrócimy.

Planetarium Śląskie działa od 1995 roku. Jest największą i najstarszą placówką tego typu w Polsce. W 2018 roku dzięki środkom własnym Województwa Śląskiego oraz funduszom z Unii Europejskiej rozpoczęła się jej przebudowa i modernizacja, która zakończyła się w czerwcu 2022 roku. Obecnie jest to jedna z najnowocześniejszych w Europie instytucji popularyzujących astronomię, sejsmologię i meteorologię.

W nowym budynku, który znajduje się niemal w całości pod Ziemią prezentowane są interaktywne stanowiska dotyczące astronomii, sejsmologii i meteorologii.

Zwiedzanie odbywało się w 10 osobowych grupach, które oprowadzali przewodnicy, wspaniale wszystko tłumacząc i odpowiadając na zadawane przez nas pytania. Przeżyliśmy więc symulowane trzęsienie ziemi i wstrząs górniczy, zobaczyliśmy jak wygląda Ziemia z kosmosu, poczuliśmy na sobie czym się różnią strefy klimatyczne na naszej planecie ( co widać na zdjęciach obrazujących temperaturę). Widzieliśmy sejsmografy te starsze, duże i te najnowocześniejsze wielkości pudełka papierosów – działające, bo jak skakaliśmy przy nich to na wykresie widać było wstrząs.

Wszyscy byli oczarowani i pragnęli w przyszłości zobaczyć inne atrakcje  np. przeżyć wirtualny lot w kosmos, wznieść się ponad korony drzew otaczających Planetarium dzięki wieży widokowej czy oglądać seanse w sali wyposażonej w 300 rozkładanych foteli, które zapewniają najwyższy komfort. Wszystko przed nami – na kolejnych wyjazdach.

Po takich doznaniach był czas na przejażdżką „ELKĄ” najdłuższą kolejką nizinną w Europie. Pierwszy przejazd był 46 lat temu – 8 września 2013r. Ponownie ją otwarto po 7 letniej przerwie. Usiedliśmy w 8 osobowych nowoczesnych gondolach lub 4 osobowych kanapach. Przy ciepłej i słonecznej pogodzie podziwialiśmy Park z zupełnie innej perspektywy – z lotu ptaka widać ogrom parkowej przyrody oraz obiekty m.in Wesołe Miasteczko. W planach jest nowa trasa przebiegająca nad Śląskim Ogrodem Zoologicznym. 

Pienińską podróż rozpoczęliśmy od wizyty w Domu Pamięci ks. Józefa Tischnera czyli w „Tischnerówce”w Łopusznej . Tam spotykały  się wszystkie drogi, którymi wędrował przez całe życie ten znany i lubiany duchowny, wybitny filozof, miłośnik górali i gór. Część przedmiotów, które dziś można zobaczyć w tej drewnianej chałupie, podarowała rodzina, wiele rzeczy przynieśli mieszkańcy. I tak w „Tischnerówce” znalazły się ulubione książki księdza Józefa Tischnera, dokumenty, rękopisy, ale także kanapa, drewniana skrzynia czy kredens. Wśród pamiątek znajdują się interesujące fotografie, biurko, przy którym pisał, korespondencja (także z Janem Pawłem II), góralska koszula, plecak czy narty. Zobaczyliśmy też dwa filmy przybliżające postać ks. Tischnera.

Kościół pw. Św. Michała Archanioła w Dębnie Podhalańskim to kolejny przystanek naszej wędrówki. Obecny kościół zbudowany pod koniec XV w. jest dziś uznawany za jeden z najlepiej zachowanych drewnianych kościołów gotyckich. Przetrwał przez stulecia praktycznie w niezmienionej postaci. Zbudowany jest z drewna modrzewiowego i jodłowego w konstrukcji zrębowej, bez użycia gwoździ. Wnętrze kościoła zdobi unikatowa polichromia z przełomu XV i XVI wieku (zawierająca motywy geometryczne i roślinne), będąca najstarszą z wykonanych na drewnie i w całości zachowanych w Europie. Uwagę przykuwa również późnogotycki tryptyk w ołtarzu głównym pochodzący z początku XVI w. oraz zabytkowy krzyż z 1380 roku , stanowiący jeden z najstarszych, jeśli nie najstarszy zabytek świątyni. Ponadto są tu unikatowe cymbałki z XV wieku oraz XIV-wieczne tabernakulum. W 2003 roku kościół w Dębnie został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

I kolejny przystanek to Niedzica z pięknym zamkiem Dunajec z XIV wieku , który ulokowany jest nad Jeziorami  – Czorsztyńskim i Sromowieckim. Podziwialiśmy go ze statku „Harnaś” , którym płynęliśmy po sztucznym zbiorniku wodnym powstałym na Dunajcu. Już pieszo zobaczyliśmy powstałą tam zaporę wodną i elektrownię. Dalej nasza droga prowadziła do Szczawnicy . Przy ulicy Zdrojowej odwiedziliśmy  park z pięknie odnowionymi zabytkami, placem Dietla z Pijalnią Wód i muszlą koncertową. Był też czas dla ciała czyli zdrojową kawę i coś słodkiego do niej.

A o walorach pozaprzyrodniczych i przyrodniczych tego regionu Polski opowiadali nam Joasia i Heniu Trembaczewscy, którzy tą wycieczkę zorganizowali.

Kolejna grupa wycieczkowa- 49 osób wyruszyła na wycieczkę do Nysy. I tu zaskoczenie – uczestnikami wycieczki były wnuki naszych słuchaczy  :  Basia i Tomek – wnuki babci Heni oraz Maciej i Wojciech – wnuki babci Ilony. Oczywiście nie mogło zabraknąć naszych wspaniałych przewodników w osobach Asi i Henryka Trembaczewskich,.

Wycieczkę rozpoczęliśmy od rejsu po jeziorze nyskim (zbiorniku retencyjnym) statkiem Gracja. W trakcie rejsu dowiedzieliśmy się o historii tego akwenu . Dopisywała nam słoneczna pogoda, która sprawiła, że na horyzoncie mogliśmy zobaczyć czeskie góry. W naszej ekipie był kolega Kazimierz pochodzący z niedalekiego Otmuchowa, który jako młody żołnierz – w służbie czynnej brał udział w likwidacji wiosek, które potem zostały zalane. Przekazał wiele ciekawych informacji nie tylko nam ale i  młodej  pilotce , o których nie wiedziała .

Następnie Ciuchcią Ekspres zwiedzaliśmy prawie całe miasto. Co nas urzekło? Miasto było zbombardowane w 70 do 80 % w czasie nalotów wojennych a teraz  odbudowane jest bardzo zadbane . Kończąc ‚ciuchciowe” zwiedzanie Nysy  na rowerze podjechał do nas „brat bliźniak” naszego kierowcy Józka (jak go określił Antoś) i to było bardzo sympatyczne spotkanie .

Zwiedzanie rozpoczęliśmy od Katedralnego Skarbca mieszczącego  się w spalonej w czasie działań wojennych w 1945r Dzwonnicy. Została ona odbudowa dzięki funduszom polskim i niemieckim. Znajduje się w niej  Skarbiec św. Jakuba z ekspozycją złotnictwa nyskiego .Ciekawa jest historia uratowania tego skarbu z pożogi wojennej. Otóż ostatni niemiecki proboszcz zamurował skarb w specjalnej skrytce w prezbiterium kościoła św. Jakuba. Dopiero w latach pięćdziesiątych XX wieku przekazano przez zaufaną osobę skarb ówczesnemu proboszczowi. Druga sensacja – to pojawienie się na plebani w maju 2003 roku dwóch starszych małżeństw, które odwiedziły swoje rodzinne miasto – Nysę pierwszy raz od wypędzenia w 1945r. Panowie jako kilkunastoletni chłopcy mieszkali z rodzicami w obecnym budynku plebani i byli świadkami zamurowania w piwnicy sprzętu domowego, porcelany i naczyń liturgicznych. Po wyburzeniu muru we wskazanym miejscu okazało się, że skrytka jest nietknięta. Podziwialiśmy więc kielichy mszalne, cyboria (naczynia liturgiczne), lichtarze.  Wszystkie eksponaty ,jak zaznaczył oprowadzający ksiądz, to wyroby srebrne, pozłacane i ozdobione drogimi kamieniami . Niektóre są nadal sporadycznie  używane do sprawowania Eucharystii, jak np. „monstrancja diamentowa” używana tylko w Boże Ciało, „zestawy ołtarzowe” używane 2 razy w roku, „monstrancja nieodnowiona” z patyną tylko 2 razy w roku. Nieużywana jest duża, wisząca lampa oliwna. Wpisaliśmy się tam do księgi pamiątkowej.

Następnym etapem zwiedzania była Bazylika pw. św. Jakuba Apostoła i św. Agnieszki Jest ona największym obiektem sakralnym w mieście i także cennym zabytkiem. Z uwagi na wielkość bryły, uwarunkowania historyczne oraz pochowanych we wnętrzu 8 biskupów wrocławskich  w mowie potocznej nazywana jest Katedrą.  Znajdują się tam nagrobne rzeźby pochodzące z XV – XVIII wieku , które obejmują sarkofagi i epitafia  innych licznych duchownych oraz wielu rycerzy i mieszczan. Główny , rokokowy ołtarz wykonany został  z marmuru . Znajduje się tam też malowany witraż, przedstawiający Świętą Rodzinę. Filary wewnętrzne mają wysokość aż 27 metrów. W kościele jest aż 16 pięknych , bocznych kaplic gotyckich. Respekt budzi także stromy, wysoki dach zrobiony z ceramicznych dachówek. Zwiedzając kościół wszyscy byliśmy pod olbrzymim wrażeniem tego zabytku.

Ostatnim obiektem sakralnym był zbudowany w latach 1720-1728 kościół bożogrobowców pw. św. Piotra i Pawła . W ołtarzu głównym między kolumnami stoją drewniane ,  pozłacane posągi św. Augustyna, twórcy reguły bożogrobców oraz św. Jakuba Młodszego – patrona zakonu. Malowidło nad ołtarzem to arcydzieło sztuki. Nad prezbiterium jest polichromia – alegorie cnót. W kościele po zeświecczeniu  przez krótki czas działała fabryka mydła. Całe wyposażenie i freski przetrwały wszelkie działania wojenne dlatego są nietknięte i zachowały się do dziś.